Door Jeroen Visscher van Langs de Lat
Bondscoach Löw liet de vertrouwde elf starten. Tenminste, tot de warming up was dat het plan. Maar een blessure van Khedira gooide roet in het eten en Kramer moest zich klaarmaken voor de finale. Duitsland startte wel in de vertrouwde 1-4-3-3 strategie.
Argentinië had geen verrassingen in de basisopstelling. Dezelfde basis als de basis die Nederland had uitgeschakeld in de halve finale. Met één verschil. Mascherano speelde wat dieper en ondersteunde het middenveld van Argentinië om het sterke middenveld van Duitsland op te vangen.
Messi schiet tekort
Messi kon een trede hoger komen op weg naar de status van Maradona. Beslissend zijn in de finale van het WK zou hem kunnen helpen. Wereldkampioen worden als aanvoerder van Argentinië zeker. Maar het lukte niet. Messi was eigenlijk op enkele momenten na onzichtbaar in de wedstrijd. In de eerste helft zorgde hij nog voor gevaar. Maar zijn eindpass was steeds net onvoldoende. Het rendement van het inspelen op de andere aanvallers bleef steken op 42 procent.
Messi had in 120 minuten slechts vier kansen om onsterfelijk te worden, maar hij benutte ze niet. Een steekbal op Higuain werd net geblokkeerd, na een dribbel werd zijn inzet van de lijn gehaald door de Duitse verdediging, een vrije trap schoot hij over. Het was niet de finale van Messi.
Schweinsteiger versus Mascherano
Voor de finale wisten we al dat de slag op het middenveld zou worden uitgevochten. Duitsland ging vanaf het eerste fluitsignaal vol op de aanval. Argentinië ging door waar het tegen Nederland mee geëindigd was: verdedigen en reactievoetbal. Dat leidde tot een aantrekkelijke eerste helft.
De beide regisseurs op het middenveld waren Mascherano en Schweinsteiger. De laatste besliste deze strijd in zijn voordeel. Het verdedigende rendement van Mascherano was 64 procent. Hij speelde 18 keer de aanvallers in met een rendement van 72 procent.
Het verdedigende rendement van Schweinsteiger was 67 procent. Het inspelen van de aanvallers deed hij elf keer meer dan Mascherano en ook het rendement was hoger: 86 procent. De andere middenvelders van Duitsland presteerden minder dan normaal. Het verdedigende rendement van Kroos en Kramer was respectievelijk 45 en 0 procent.
Hummels had het de hele wedstrijd lastig. Dat was terug te zien in zijn verdedigende rendement: 36 procent. Gelukkig voor Duitsland was het rendement van Boateng wel van een acceptabel niveau met 71 procent.
Invallers beslissen ook bij Duitsland de wedstrijd
Louis van Gaal werd dit WK gecomplimenteerd met zijn ‘gouden pik’ met wisselen. Löw deed in de finale niet voor hem onder. Uitgerekend Schürrle had een goede actie op links in de tweede helft van de verlenging. Zijn voorzet werd op waarde geschat door de andere invaller Götze die met een schot in de verre hoek de beslissende treffer voor ‘die Mannschaft’.
Ook in deze wedstrijd viel Schürrle goed in. Hij viel op met veel dribbels en acties. In de 90 minuten die hij speelde kwam hij tot twaalf aanvallende acties. Hij gaf drie voorzetten en ondernam ook drie doelpogingen.
Zijn laatste actie was de belangrijkste. De voorzet op Götze leverde uiteindelijk de winnende treffer en daarmee de wereldbeker op!
------
Jeroen Visscher is adviseur en partner van organisatieadviesbureau Turner. Samen met collega Jurgen Frumau schreef hij het boek ‘Louis van Gaal – Hoe smeed je wereldkampioenen?’: een uitgekiende analyse van alle interventies van Van Gaal vanaf zijn eerste werkdag als bondscoach.
