Argentinië - Iran: dé analyse
Argentinië heeft zaterdag moeizaam haar tweede wedstrijd tegen Iran gewonnen. Wie anders dan Lionel Messi besliste in blessuretijd de wedstrijd met een geplaatst schot. Diezelfde Messie drong bij bondscoach Sabella aan op een wijziging van de strategie. Maar wat was het rendement van die verandering?
Door Jeroen Visscher van Langs de Lat
Na de moeizame winst in de eerste wedstrijd tegen Bosnië en Herzegovina pleitte Messi voor een meer aanvallende strategie. Sabella ging overstag en stelde Higuain als spits op in een driemansaanval van Argentinië. Hiermee kwam het gevreesde viertal Messi, Agüero, Higuain en Di Maria voor het eerst dit WK op het veld.
Viertal heeft nog geen gouden randje
Het viertal mag dan gevreesd zijn, vooralsnog ontbreekt het gouden randje als we naar de prestaties kijken. In de hele wedstrijd had Argentinië 21 doelpogingen. Daarvan waren er slechts zes gericht op het doel. Van de doelpogingen kwamen er zes van de voet van Messi, vier van Di Maria, twee van Agüero en één van Higuain. In de hele wedstrijd zijn er door het viertal geen steekballen gegeven.
Als we inzoomen op het aanspelen van elkaar in de aanval zien we een soortgelijk patroon. Di Maria werd door de andere drie vijftien keer ingespeeld, Higuain tien keer, Messi zeven keer en Agüero slechts vier keer. Di Maria was slordig in balbezit. In totaal had hij negentien keer balverlies met het inspelen van medespelers.
In het strijdplan van Argentinië speelden de backs een belangrijke rol. Nog meer dan in de eerste wedstrijd stonden zij ver op de helft van Iran. Het aantal keer opkomen van Zabaleta en Rojo laat dat ook zien: 30 respectievelijk 36 keer in de wedstrijd. Het aantal voorzetten dat aankwam bij een medespeler was echter beperkt. Van de drie voorzetten van Zabaleta kwamen er twee aan, van Rojo kwam er van de zeven voorzetten slechts één aan.
Iran was lastig te bestrijden. In een zeer verdedigende opstelling, veelal 1-4-5-1, werd compact gespeeld. In de eerste helft kwam Iran eigenlijk alleen bij vrije trappen en corners over de middellijn. Pas in de tweede helft werd Iran echt gevaarlijk.
Argentinië geeft veel weg
In de tweede helft bleek dat het het gevreesde viertal ook een zwakte kent. In het eerste half uur van de tweede helft viel op dat het team uiteenviel in twee delen. De vier en de overige spelers. Net als eerder bij Brazilië gebeurde, ontstond er een gat van twintig meter tussen de aanval en de verdediging. Pas in het laatste kwartier kwam de balans weer terug in het Argentijnse team.
Eerder op het WK speelde België een dergelijke wedstrijd tegen Algerije. Als we de prestaties van België vergelijken met de prestaties van Argentinië, valt op dat de tweede helft van de Argentijnen opmerkelijk zwakker was. Het verschil zit in de doelpogingen tegen. België speelde Algerije in de tweede helft stuk en kreeg nog één doelpoging tegen. Argentinië lukte dat niet. Iran werd zelfs gevaarlijker in de tweede helft met vijf doelpogingen waarvan er drie op de goal waren gericht. Een zuivere penalty werd door de scheidsrechter niet toegekend.
Uiteindelijk was het Messi die Argentinië aan de hand meenam naar deze zege. Zal het rendement van het viertal Messi, Agüero, Higuain en Di Maria de volgende wedstrijd verbeteren of grijpt Sabella in en valt hij terug op zijn eerdere strijdplan?
------
Jeroen Visscher is adviseur en partner van organisatieadviesbureau Turner. Samen met collega Jurgen Frumau schreef hij het boek ‘Louis van Gaal – Hoe smeed je wereldkampioenen?’: een uitgekiende analyse van alle interventies van Van Gaal vanaf zijn eerste werkdag als bondscoach.
