"Zonder geringste twijfel is Rusland de winnaar van deze hele lange diplomatieke wedstrijd", stelt Hammelburg vast. "Als je de resolutietekst leest, is het eigenlijk niets anders dan een samenvatting van de afspraken die Kerry en Lavrov al een hele tijd geleden hebben gemaakt. Het chemische wapenprogramma in Syrië moet worden afgebouwd. Eerst een week om het in kaart te brengen, dan twee maanden om ze in te leveren en dan nog een hele periode om die dingen op te blazen. Dat staat er eigenlijk in."
Er is geen verwijzing naar geweld als het regime van Assad zich daar niet aan houdt, zegt hij. "Dat noemen ze in vaktermen hoofdstuk 7 van het Handvest. Wat ik het meest opmerkelijk vond is dat er bij de verwijzing naar de gasaanval van 21 augustus helemaal geen beschuldiging in de resolutie staat. Er staat dat zulke vreselijke dingen moeten stoppen, maar er staat niet dat de regering van Assad dat heeft gedaan."
Verloren wedstrijd
Amerika, Frankrijk en Engeland zijn akkoord gegaan hiermee. Is de resolutie een kleine blamage voor de westerse diplomatie? Hammelburg: "Dat vind ik absoluut. Rusland heeft doodgewoon een betere wedstrijd gespeeld. De westerse landen zeggen dat ze wel iets hebben bereikt, want als Syrië de resolutie niet uitvoert is er voorzien in een tweede resolutie over een tijdje. Die zou dan wel onder dat hoofdstuk 7 vallen, daar zou dan wel met geweld worden gedreigd. Ze doen net alsof ze nog iets hebben weggesleept, maar in sporttermen is het echt een verloren wedstrijd."