De toekomst van de sociale robot
Robots worden steeds beter, steeds slimmer én ze gaan steeds meer taken van ons overnemen. Wat kunnen we in de toekomst verwachten van de sociale robot? We blikken vooruit met Vanessa Evers, hoogleraar Sociale Robotica aan de TU Twente.
De ontwikkeling van robots gaat verder en verder. Zo kunnen robots steeds beter herkennen wanneer iemand agressief is, of kunnen ze eenvoudig de naald bijstellen als ze zien dat een patiënt pijn heeft. Het grootste probleem op dit moment is dat robots nog niet makkelijk van omgeving kunnen veranderen. 'Als ik een robot van Schiphol pak, hem bij mij in de tuin zet en zeg dat hij gras moet knippen, heeft hij geen idee wat hij moet doen.’
Alarmsituaties
Een ander probleem is dat het voor robots moeilijk is om in te grijpen in situaties waarbij de ene persoon wordt aangevallen door de andere persoon. 'Op dat moment vraag je aan de robot om te beslissen wie hij moet beschermen tegen wie. Dat is wel een ingrijpende analyse van de situatie.' In hoeverre robots zelf beslissingen zullen gaan maken om in te grijpen in situaties kan Evers dan ook niet zeggen. 'Maar ik kan me misschien een situatie voorstellen waarbij iemand anders, bijvoorbeeld de politie, die verantwoordelijkheid neemt, als zij er bijvoorbeeld niet bij kunnen komen.'
Autisme
Maar ook op andere sociale gebieden kunnen robots hulp bieden: robots kunnen bijvoorbeeld helpen om kinderen met autisme beter om te leren gaan met emoties. In een project wat nu gaande is worden er veel video’s van autistische kinderen gemaakt, waaruit de computer vervolgens leert te herkennen wanneer iemand blij of boos is. Die computer kan kinderen dan hopelijk helpen: 'We hopen dat we ze kunnen helpen om de dagelijkse wereld te begrijpen op een manier die voor hen ook leuk is. Door met een robot sociale situaties na te spelen, leren ze situaties herkennen.'
Waarom het beter werkt om dat met robots te doen dan met mensen? Dat verschilt per persoon, legt Evers uit. Niet iedere persoon met autisme valt namelijk op dezelfde plek in het spectrum. 'Voor sommigen zijn onze gezichten moeilijk te interpreteren; er gebeurt van alles op ons gezicht. Wenkbrauwen gaan omhoog, er is stemgeluid, je hebt een herinnering aan een persoon. Een robot kan veel gecontroleerder, veel voorspelbaarder reageren.' Voorlopig leren de kinderen 'best wel soepel', maar of het zich ook vertaalt naar de echte, menselijke wereld, weten wetenschappers nog niet.
