Het verhaal van Abdullah uit Syrië

Vandaag het verhaal van de 22-jarige Abdullah uit Syrië. Het enige dat hij mee kon nemen toen hij Syrië ontvluchtte, is een klein zwart heuptasje. Zijn paspoort voelt nog steeds vochtig. Vorig jaar overleefde hij een gevaarlijke oversteek van Libië naar Italië. In 2012 had hij Syrië al verlaten. Hij had dienstplicht geweigerd, hij was gevangen genomen en mishandeld door Assad's leger. Twee jaar zat hij bij een oom in Libanon, daarna vloog hij door naar Algerije. In Libië kwam hij in contact met mensensmokkelaars. Zij sloten hem tijdelijk op. Hij betaalde hen 1500 euro voor een ticket naar Europa. "Je moet begrijpen: niemand stopt zijn of haar kinderen in een boot, tenzij het water veiliger is dan het land", zegt Abdullah.

Deze route was zijn laatste optie. Hij had dit nooit gedaan als hij via ambassades een visa had kunnen regelen, maar dat lukte niet. Zijn boot sloeg om en uiteindelijk viste een olietanker hem uit het water en bracht hem naar Italië. Zonder registratie kon hij zo doorreizen naar Nederland. Hij is blij met zijn nieuwe plek: een ruime studentenkamer tussen Nederlandse studenten in Amsterdam. "Ik voel mij hier één van hun, ze laten je niet voelen als een vluchteling", vertelt Abdullah. Hij kan hier zijn IT-studie weer oppakken en Nederlandse les volgen. Misschien zelfs hier aan het werk. Terug naar Syrië zit er niet in. Hij kan alleen terug als Assad verdwijnt. Dat is volgens hem ook de enige oplossing voor het vluchtelingenprobleem: als je de miljoenen vluchtelingen wilt stoppen, dan moet je Assad stoppen.