Goede aerodynamica kan 17 procent tijdwinst opleveren

Blocken houdt zich aan de faculteit Bouwkunde van de Technische Universiteit Eindhoven bezig met het onderzoeken van luchtweerstand bij fietsers, maar ook auto’s en gebouwen worden met regelmaat onderworpen aan een luchtweerstand-onderzoek. De afgelopen maanden is er veel specifiek onderzoek gedaan naar wielrenners en hun houding op de fiets. Vooral naar die van Chris Froome, die vorig jaar de achtste etappe van de Tour de France wist te winnen met een meesterlijke afdaling: kin op het stuur en de billen op de stang.

Windtunnel

Met meer dan 80 kilometer per uur ging Froome  inderdaad sierlijk door de bochten, maar op het gebied van aerodynamica had hij nog veel winst kunnen pakken, zegt Blocken tegen verslaggever Rogiér Dankerlui, die een kijkje nam in de windtunnel waar onder meer wordt gezocht naar de veiligste en meest effectieve houding bij het afdalen. 'Dat is niét de positie die Froome heeft gebruikt, integendeel. Het zag er wel spectaculair uit, maar er zijn heel wat andere daalhoudingen die veel sneller en veiliger zijn.'

Sagan en Pantani

Zeker, zo zegt Blocken, als je het vergelijkt met geniale afdalers als Peter Sagan en, in een verder verleden, Marco Pantani. In feite onderscheidde Froome vooral van andere renners die zich nóg minder aantrokken van de wetten van de aerodynamica en min of meer rechtop de fiets zittend de afdaling doorstonden. 

In totaal werden aan de faculteit Bouwkunde in Eindhoven twintig verschillende afdaal-houdingen doorgerekend, waarvan er zes tot in detail werden geanalyseerd. Het verschil in snelheid tussen een aerodynamische whizzkid als Sagan en een conventionele daler als Quintana is maar liefst 17 procent, volgens de onderzoeken. Cruciaal is ook de verdeling van het gewicht over de beide wielen en ook daarin toont Sagan zich de meester. 'Dat is veel veiliger, hij heeft het gewicht veel beter verdeeld.'