Verkenner Perseverance geland op Mars

De Perseverance, eind juli gelanceerd, heeft een reis van 480 miljoen kilometer achter de rug. Voor de landing schoot hij met een snelheid van ongeveer 20.000 kilometer per uur de dunne dampkring van Mars in. Zeven minuten later zakte hij, bungelend aan een parachute, met ongeveer 3 kilometer per uur het laatste stukje naar beneden.

Luister terug | Space Cowboys | Nucleair naar Mars, en de mooiste ster aan het firmament

De werkplek van de Perseverance is de krater Jezero. Miljarden jaren geleden, toen op Mars water zou hebben gestroomd, mondde daar mogelijk een rivier uit in een meer. De Perseverance moet onder meer stenen en grond onderzoeken. Daarvoor beschikt de verkenner over meer dan twintig camera's en een boor. Het apparaat moet tientallen bodemmonsters verzamelen in buisjes. Die worden achtergelaten op het oppervlak.

Lees ook | Kunnen we vliegen op Mars?

In 2028 moet een Europese verkenner aankomen op Mars om de buisjes van de Perseverance te verzamelen. Die verzamelaar moet vervolgens opstijgen en in een baan rond Mars komen. Daar moet hij de monsters overdragen aan een Europees ruimtevrachtschip, dat in 2031 met het Marsmateriaal moet aankomen op aarde. Wetenschappers kunnen dan in laboratoria verder onderzoek doen.

Even bijkomen

Het was spannend, zegt Daphne Stam, planeetonderzoeker van de TU Delft. Maar er was vaker gewerkt met deze landingstechniek, dus ze had goede hoop dat het goed zou gaan. En dat lukte: de landing ging vlekkeloos. De Perseverance moet wel even bijkomen, dus de komende dagen worden heel voorzichtig de instrumenten één voor één aangezet. En dan moet blijken of het karretje ook kan rijden. Dat laatste is bij eerdere rovers nooit een probleem geweest.

Energie

De Perseverance werkt op kernenergie. De verkenner heeft plutonium aan boord, 'een kleine kernreactor'. Dat is fijn, omdat het 's nachts op Mars heel koud wordt en het karretje op die manier toch warm blijft. Er is ook een apparaat aan boord waarmee ze gaan testen of ze uit de Mars-atmosfeer zuurstof kunnen maken. 'Als je astronauten naar Mars gaat sturen, wil je niet alle zuurstof mee moeten geven.'

Leven

Verder gaat er geboord worden naar mogelijk leven van vroeger. Het oppervlak van Mars wordt de hele tijd bestraald met uv-straling. Er is geen zuurstof, dus er is geen ozon, zoals op aarde. Uv-straling is heel slecht voor leven, zoals wij dat kennen. Dus als er leven is, dan zit het misschien onder de grond, zegt Stam. Daar zouden ook sporen van leven van vroeger gevonden kunnen worden.