Mietje
Darmoni noemt grensoverschrijdend gedrag een collectief probleem, 'the collective wound', iets dat we samen hebben gecreëerd. Volgens Darmoni wordt er tegen jongens en meisjes in de leeftijd tussen de 3 en de 5 jaar op dezelfde manier gesproken, daarna beginnen de moeders de jongens 'te verwaarlozen op emotioneel intelligentieniveau'. Zo wordt jongens duidelijk gemaakt dat huilen niet gepast is: 'man up, wees niet zo'n mietje. Ze werken niet aan de emotionele intelligentie van hun jongens.'
Lees ook | Run op opleidingen vertrouwenspersonen na schandalen The Voice en Ajax
Geen empathie
Darmoni verwijt moeders dat ze hun jongens niet goed uitleggen hoe om te gaan met frustratie. 'Moeders zijn een belangrijke oorzaak in dat gebrek aan emotionele intelligentie bij de mannen.' De wetenschapper wijst op de zeer feminiene omgeving waarbinnen jongens op groeien: 'Als ze klein zijn, zijn ze bij de moeders, in de crèche zijn ze meestal bij vrouwen, in het basisonderwijs ook, op de middelbare school ook en ook op de universiteit zijn het vrouwen. Wat hebben de vrouwen gedaan in de opvoeding van die jongens?'
Het is volgens de wetenschapper niet de bedoeling om aan 'victim blaming' van vrouwen te doen, maar ze wijst wel met de beschuldigende vinger naar de vrouwen: 'Wij zijn verantwoordelijk voor die ellende. Achter elk grensoverschrijdend gedrag van een man staat een moeder. Ze zijn niet zo geboren, ze zijn zo gemaakt, wij zijn allemaal verantwoordelijk: de moeders, de vaders, de overheid, de het onderwijssysteem, laat ons over die collectieve verantwoordelijkheid praten.'
Lees ook | Twee jaar #MeToo: de lange weg
Stereotypen
Gevraagd waarom vrouwen dit doen, antwoordt Darmoni dat de genderstereotypen hiervoor verantwoordelijk zijn. 'Zo zijn vrouwen opgevoed in een patriarchaal systeem, vrouwen houden elkaar ook klein, en vrouwen steunen elkaar niet per se. Vrouwen denken ook dat de ultieme vorm van emancipatie is om op een man te lijken.' Volgens de wetenschapper zien we dat expliciet op het gebied van leiderschap waar het prototype van een vrouwelijke leider iemand is die heel sterk mannelijke kwaliteiten heeft ontwikkeld. En niet de vrouwelijke. 'Dat is het keurslijf van leiderschap - dat vrouwelijke is verwaarloosd, zowel bij mannen als bij vrouwen.'
'We associëren vrouwelijkheid en mannelijkheid met sekse en gender: mannelijkheid is van mannen en vrouwelijkheid dat zijn de vrouwen. Dat klopt niet.' Darmoni wijst erop dat men in de meeste niet-westerse samenlevingen vaak spreekt over vrouwelijkheid en mannelijkheid als twee entiteiten, als twee energieën. 'Eigenlijk gelooft men in genderfluïditeit. Elk mens heeft beide kwaliteiten die afhankelijk van de situatie worden aangewend. Wat we door de eeuwen heen zien is, in het bijzonder in de westerse cultuur, is dat vrouwelijke waarden werden verwaarloosd.'