In BNR's Big Five vertelt Keirse het verhaal van Frank Vandenbroucke, de Belgische minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid, die als kind zijn broer verloor en maar weinig ruimte kreeg om op zijn manier te rouwen.
Erkenning
'Je kunt veel ellende voorkomen door de samenleving kennis te geven over rouw en verdriet', zegt Manu Keirse. 'De rouwende moet erkenning krijgen van mensen.' Keirse legt uit dat mensen geen vragen durven te stellen aan rouwenden. De makkelijkste vraag is: 'Hoe gaat het met je?' Maar daar kunnen rouwenden meestal geen antwoord op geven. 'Vaak krijgen ze het antwoord er gratis bij. Hoe gaat het, goed zeker?' Een betere vraag is volgens Keirse: 'Vertel eens, wat is er de laatste dagen door je heen gegaan?'
Luister meer | BNR'S BIG FIVE| Rouw | Quinten Fraai (Monuta)
In rouw spelen schuldgevoelens altijd een belangrijke rol, zegt Keirse. Hij noemt het voorbeeld van ouders van wie de kinderen omkwamen in een busongeval naar een skireis. Zij voelden zich schuldig, maar iedereen zei: 'Je hoeft je toch niet schuldig te voelen.' De boodschap van Keirse luidt: 'Je mag je wel schuldig voelen, maar je bent niet schuldig.'
Gevolgen
Als we schuldgevoelens niet uitspreken, kan dat later verstrekkende gevolgen hebben. De rouwdeskundige illustreert dat met een voorbeeld van een Belgisch jongetje dat zich schuldig voelde over de dood van zijn vader door kanker en vervolgens door zijn onaangepaste gedrag ook echt twee doden op zijn geweten kreeg.
