Column Peter Verhaar | Snelle zakenbankiers prijzen zich rijk in december
Het is weer bijna december en dan gaan de 'snelle zakenbankiers' weer de prijzen verdelen, crisis of niet. Beste deal, Beste mergers & aquisition bank, Beste hedgefund, …
Beste bank in vaststellen van het LIBOR-tarief. Eh, nee, die laatste natuurlijk niet. Het moet wel feestelijk blijven. Dat er soms net zoveel genomineerden als bankiers zijn, zal de pret niet drukken. En natuurlijk zal er tijdens het exclusieve galadinner een veiling worden gehouden voor 'het goede doel'.
Ja, de zakenbankiers, die zien zich graag als de elitetroepen van het bankwezen. Want zíj zijn goed zichtbaar. Dat geldt niet voor het grote leger anonieme bankemployees dat werkt voor consumenten of het MKB. Voor hén geen prestigieuze prijzen. Helaas komt deze groep alleen in de publiciteit als er massa-ontslagen vallen, zoals recent bij de ING-Groep.
Ik vind dat jammer en niet terecht. Voor mij is de kern van het bankieren niet de snelle, grote deals van de zakenbankiers, maar het verstrekken van talloze relatief kleine MKB-kredieten of juist het moeizame redden van bedrijven, het openen van spaarrekeningen of het afsluiten van hypotheken voor starters, hoe moeilijk dat nu ook is.
Het heeft natuurlijk alles te maken met het verdienmodel. Zakenbankiers spreken vaak een eenmalige provisie af en dan trekt de karavaan zonder omkijken verder. Na ons de zondvloed. Het heeft de beeldvorming rondom bankiers sterk negatief beïnvloed.
Traditionele bankiers, soms spottend ‘nutsbankiers genoemd’ verdienen geld met de rentemarge. En die wordt, bijna onzichtbaar, heel langzaam, dag voor dag verdiend. Banken beginnen langdurige relaties weer te waarderen. In het ‘nieuwe bankieren’ is ‘de tijd nemen' de heilige graal. Er wordt nu extra rente geboden op zeer langdurige deposito's.
De banken zullen heel blij zijn met het voorstel van de SGP om de looptijd van hypotheken te verlengen naar 40 jaar. 'Rente-lokkertjes' voor níeuwe klanten waar ik mij als bestaande klant altijd enorm aan erger, zijn voorbij. En omdat de advieskosten volgend jaar goed vergelijkbaar zullen zijn, moeten de banken veel meer hun best gaan doen en investeren in het kennen van de klant.
Voor de zakenbankiers zal het allemaal even slikken zijn. Het wordt stiller op de apenrots. Het wachten is nu op de uitreiking van de 'Beste consumentenbankier' , want ik denk dat de consument graag wil weten welke bankman of bankvrouw in 2012 'het Beste hypotheekadvies' gaf.
