Column Ben van der Burg | De toekomst van een stem
Niemand kan de toekomst voorspellen. De richting waarnaartoe we bewegen lijkt echter eenvoudig. Daarvoor hoefden we deze week slechts te kijken naar de presentatie van Mark Zuckerberg tijdens de F8 Facebook Developers conferentie. Hij schetste de focusgebieden van Facebook voor de komende tien jaar.
Volgens Zuckerberg zal de wereld beter worden als het lukt iedereen een stem te geven. Op de lange termijn zal dit waarschijnlijk kloppen, als je kijkt wat we de afgelopen 2500 jaar bereikt hebben en waar we nu staan in vergelijking met onze voorouders in Athene. Voor de korte termijn betwijfel ik sterk of iedereen met de vrijheid van zijn stem om kan gaan.
Ik las een stukje over actrice Victoria Koblenko, die zich hard maakte voor de Oekraïne. Victoria maakt zich zorgen: "Sociale media [wordt] steeds meer een podium voor asociaal gedrag. Straffeloos, schijnheilig en gewetenloos schermen mensen met de vrijheid van meningsuiting. Maar daarmee worden […] fatsoensnormen overtreden.” Als aanklacht tegen de “seksistische, racistische en discriminerende uitingen op sociale media,” heeft ze zich naakt laten fotograferen. Prachtige foto.
Zuckerberg zal met vliegtuigen, een versimpelde Facebookpagina en internetbewustzijnprogramma’s de vier miljard mensen die nog niet online zijn de komende jaren helpen hun data aan Facebook af te staan. Opdat ieder mens op aarde een stem heeft gekregen. Je hebt kennelijk pas een stem als je een 'likeje' kunt uitdelen.
De tweede richting betreft kunstmatige intelligentie. Zuckerberg wil ons beter laten ruiken, zien, voelen en horen. Wij, mensen van vlees en bloed, kunnen namelijk zoveel beter. Hij vertelde in zijn speech over het inmiddels veelgebruikte voorbeeld dat de detectie van huidkanker met kunstmatige intelligentie effectiever is dan door een arts.
Tot slot sprak hij over de manier waarop wij, mensen met een kloppend hart, de wereld ervaren. Wij zijn zo beperkt. Met virtual reality kunnen we met elkaar pingpongen, kunst maken, op elkaar schieten of praten terwijl we niet bij elkaar zijn, terwijl het wel zo voelt.
Ik zie uit naar de wereld van Mark Zuckerberg waarin de mens een stem en een upgrade krijgt. In zo’n wereld ontstaan namelijk vanzelf tegenkrachten. Die zijn vaak nog fascinerender. Wat doen we namelijk met de mensen die geen idee hebben wat ze met hun stem moeten doen? Hoe gaan we om met de zonderling die denkt dat een leven zonder smartphone prettiger is? Hoe serieus blijf je als mensen beweren dat elkaar in de ogen kijken onvervangbaar is?
Kunstenaar Corneille zei niet voor niets: ‘De tijd is een groot meester: hij brengt veel zaken in orde.’