Column Ben van der Burg | Gala in de lage landen

Ze waren er bijna allemaal: Marianne Vos, Epke Zonderland en Arjen Robben zaten in de zaal. Ireen Wüst, Ranomi Kromowidjojo en Sven Kramer bevonden zich elders. Ik had me voorgenomen mijn aandacht erbij te houden, me niet af te laten leiden door Twitter of andere ongein. Ik wilde het grootste sportgala van ons land serieus bekijken. Dat viel niet mee.

Je wilt goud , geen eervolle vermelding
Diep in de vorige eeuw moest ik na een vlucht uit Calgary direct door naar het Congrescentrum in Den Haag om te verschijnen in het Avro-programma Sportman van het jaar. Ik herinner me dat ik een pak aan moest,  iedereen zich druk maakte en een Amerikaanse dame een liedje zong. Ik was vooral moe. De zangeres scheen een wereldberoemde artieste te zijn die haar tekst speciaal voor mij had aangepast. Ik kende haar niet. Ik had niet door dat de tekst op mij sloeg, maar het zal wel bijzonder zijn geweest.

Conclusie: een sporter wil gouden medailles winnen.  Een sportman van het jaar-verkiezing is onbelangrijk. Marianne Vos vertolkte het op BNR als volgt: " Als ik eerlijk moet zijn, droomde ik als klein meisje niet om sportvrouw van het jaar te worden."

Hollandse krokettengala
De Sportman van het jaar-verkiezing wordt dus georganiseerd voor alle mensen rond de sporters. Ook mooi. Als deze mensen dan een feestje voor zichzelf organiseren, doe het dan goed. Ik zag 100 minuten treurnis. De filmpjes van de sporters waren nog redelijk geinig gemaakt. Ook de sporters zelf deden hun uiterste best. Maar de rest van de show was treurig. Zo’n show moet vanaf de eerste minuut van het scherm spatten. Met Amerikaanse artiesten die de de kijker denkt, wow, hebben ze die in huis gehaald. Nu zag ik ‘Van Dik Hout’ en ‘Charly Luske’ optreden, ik zag afgezaagde toespraakjes en sportpresentatoren in een galajurk en smoking, die nietszeggende bruggetjes maakten. Geen spoor van glamour, stijl of klasse. Een Hollands krokettengala, dat was het.

Robben had moeten winnen!
Na afloop ontstond er een kleine rel, omdat dit jaar niet Epke Zonderland, maar Arjen Robben had moeten winnen. Zelfs de technisch directeur van het NOC*NSF heeft laten doorschemeren dat hij een verkiezing van Robben gepaster had gevonden. Daarnaast zijn de prestaties van Kramer dit jaar indrukwekkender dan van Epke. ‘Epke heeft echter de gunfactor.’ Voor het dramaeffect hadden dit soort controverses verder moeten worden uitgediept. Nu was het vooral ons kent ons en de klap op de schouder.

Laat John dit doen
Ik weet dat we in Nederland andere kwaliteiten hebben dan adembenemende gala’s presenteren, messcherpe aankondigingen uiten of bedankwoorden uitspreken, maar we hebben ook John de Mol. Hij verkoopt televisiehits over de hele wereld. De Mol houdt van sport, geef hem volgend jaar de volledige regie over de Sportverkiezing. Dan heb je tenminste nog een kans dat de Marianne Vosjes van de toekomst dromen om uitgeroepen te worden als Sportvrouw van het jaar.