Column Ben van der Burg | Dijsselbloem en Obama moeten leren timmeren

Alle nationale parken, musea en monumenten zijn gesloten. Medische onderzoekers zitten thuis. NASA-medewerkers die niets met de ISS te maken hebben, staren de leegte in. Velen weten niet of ze doorbetaald worden. Terwijl de echte ramp pas schijnt te komen als het Amerikaanse Congres 17 oktober het schuldenplafond niet verhoogt.

Om de Republikeinen nog meer onder druk te zetten, kwam het ministerie van Financiën naar buiten met een onheilsvoorspelling: ‘De kredietmarkten kunnen bevriezen, de waarde van de dollar kan instorten, de rente kan omhoog spuiten, de gevolgen kunnen wereldwijd economische schokken opleveren. Er kan een financiële crisis en recessie optreden, gelijk aan die van 2008 of erger.’

PR op volle toeren
Het zal de PR-machine van Obama wel zijn, of niet, maar volgens de berichten zijn de Republikeinen halsstarrig en hebben ze de financieringswet omgesmeed tot een politiek wapen. In ruil voor goedkeuring van die wet eisen ze uitstel en een aanpassing van Obamacare. Dat is echter onbespreekbaar voor de Democraten. De partijen staan lijnrecht tegenover elkaar. Via de media proberen ze elkaar te beïnvloeden. Ze verkopen hun huid zo duur mogelijk om bovenaan de apenrots te blijven.

Buma is niet blij
Hetzelfde patroon zie je in Nederland. Het kabinet moet steun krijgen van de oppositiepartijen om de begroting voor 2014 door de Eerste Kamer te krijgen. De onderhandelingen verlopen niet vloeiend. Dijsselbloem zegt: "We zijn het verplicht om optimistisch te zijn omdat het belang te groot is. Nederland zit niet te wachten op politieke chaos." Dat lijkt vanzelfsprekend. Iedereen zal knikken. Vervolgens komt het kabinet met 30 beleidsopties waar het CDA en D66 teleurgesteld op reageren. Inmiddels praten ze verder, maar vindt Buma het voorstel dat Dijsselbloem doet onvoldoende. D66 is er inmiddels nog niet uit. En zo rommelen ze door om hun huid zo duur mogelijk te verkopen. De top van de apenrots lonkt.

Timmer een schuur
Ooit las ik het boekje ‘De Tao van het gesprek’ van de psycholoog Michael Kahn. Kahn gebruikte voor een goed gesprek de metafoor van een schuurtje bouwen. Het kabinet heeft de contouren van een schuur staan. De oppositie zegt: "ik vind de schuur lelijk." Het kabinet: "nee de schuur is mooi." Lelijk, mooi, etc. dan stellen ze voor een paar planken te veranderen je eindigt met een gedrocht. Als je samen de intentie hebt dat er een prachtige schuur moet komen, dus een briljante begroting 2014, dan timmer je dat samen in elkaar. Dat doe je volgens Kahn met simpele regels als: meebewegen, goed luisteren en het gezamenlijke doel voor ogen houden.

Overheid als platform
Onze partijenpolitiek blijkt een slechte fundering voor een goed gebouwde schuur te zijn. Het blijft namelijk bizar dat onze leiders geen schuur kunnen bouwen waar we allemaal blij van worden. Typische 21 technologie bedrijven kunnen dat namelijk wel. Apple, Google, Facebook hebben allemaal een platform gebouwd waarop ontwikkelaars hun kunsten kunnen vertonen waarna de gebruiker mooie services kan gebruiken. Iedereen gelukkig. De overheid moet ook veel meer denken als de aanbieder van een platform, waarop de burger kan bouwen.