Files, ach…

Ook ik sta dagelijks in de file op de A1: prima.

Ik houd er rekening mee dat mijn aankomsttijd in de ochtend- en avondspits varieert. Ik heb dagelijks meer tijd om te mijmeren, radio te luisteren of te bellen en accepteer de vertraging. Als er een ongeluk gebeurt en de vertraging loopt op tot een uur dan vind ik dat jammer, maar niet erg. Ik heb ten eerste gekozen om de weg op te gaan in de spits. Ten tweede zorg ik dat mijn gevoel over de file verandert. Want de file kan ik niet veranderen, mijn gevoel over de file wel. De derde is een cliché, maar klopt wel: het bereiken van de eindbestemming is niet het belangrijkste; zorg dat je de tussentijd ook optimaal benut.

Het probleem dat sommigen met files hebben, komt vooral door mensen die belang hebben bij verkeersproblemen. Neem het Kennisinstituut voor Mobiliteitsbeleid (KiM). Onlangs kwamen ze met hun jaarlijkse Mobiliteitsbeeld. Ze schrijven: het reistijdverlies is fors gestegen, in 2015 met 22%,’ ten opzichte van 2014. Wat nu verlies? Tijd kent geen winst of verlies.

Direct duiken partijen als de Bovag, de Rai, de ANWB of Transport Logistiek Nederland (TLN) erbovenop. Wel rekening rijden, niet rekening rijden. En natuurlijk de roep om meer asfalt.

Als mooie dooddoener hebben ze altijd de economische schade die files veroorzaken. Vorig jaar schijnt dat volgens de belanghebbenden tussen de 655 en 852 miljoen euro geweest te zijn. Ik weet zeker dat niet mee is genomen dat honderden mensen in de file rust in hun hoofd hebben gekregen, dankzij het kijken naar zonnestralen langs grijs/zwarte cumuluswolken, waardoor ze creatievere oplossingen hebben verzonnen, wat de economie honderden miljoenen heeft opgeleverd. 

Een verkeerskundige vertelde me ooit dat de beste oplossing voor het fileprobleem de file zelf is. Mensen accepteren een bepaalde extra reistijd. Wordt die tijd teveel overschreden dan verhuist men of men tracht alternatieven te vinden, als een andere baan zoeken, thuiswerken of spits mijden.

Vond ik wel een verfrissend inzicht. Alleen doet zo’n inzicht het minder goed bij Bovag, ANWB, KiM, TLN of het Ministerie van Infrastructuur en Milieu. Zo blijft de zweem van irritatie en verlies bestaan.