Column Bernard Hammelburg | Sony-hack of stuntje?

Wat deden de hackers? Het scenario voor de volgende James Bond-film lag op straat. Er waren financiële gegevens gestolen, en er werden pijnlijke conversaties tussen filmbazen over hun sterren uit het computersysteem gevist. ‘Angelina Jolie is een verwend secreet’, had een collega-filmster bijvoorbeeld gezegd. Dat was natuurlijk smullen voor de roddelrubrieken, maar het lijkt me niet het einde van de wereld.

De hackers dreigden ook met een 9/11-achtige aanslag als Sony de film, volgens plan, in New York in première zou laten gaan. Iedereen die iets van terrorisme weet, neemt zo’n dreiging serieus. Dat is andere koek en dus dook de FBI erin, die Noord-Korea als schuldige aanwees. Of dat echt waar is weet niemand, maar toen president Obama de woorden ‘nationale veiligheid’ in de mond nam en zei te overwegen Noord-Korea op de lijst van sponsors van het terrorisme te zetten, begonnen ook de serieuze media te speculeren over een mogelijke aanval door Noord-Korea op de Verenigde Staten. Kom op, zeg, doe eens normaal. Dat de muis kattenkwaad uithaalt betekent nog niet dat de olifant omvalt.

Moeten we cyber-oorlog dan niet serieus nemen? Natúúrlijk wel. Vanuit China en Rusland worden Westerse banken aangevallen, de NAVO is zeer bevreesd voor cyber-acties tegen Westerse wapensystemen. Maar iedereen doet het. De beroemdste aanval was een Amerikaans-Israëlische actie in 2011, toen het Iraanse atoomprogramma werd platgelegd door het Stuxnet virus. De pot verwijt de ketel.

Kortom, de cyber-oorlog woedt allang. Maar al dat opgewonden gedoe over die Sony-film? Er zit vast al een scenarioschrijver te pennen aan een film over deze hype – ‘The Greatest Hack on Earth’, of zoiets.