[24-11-10] Oude viezerik
Vergeleken met de Italiaanse premier Silvio Berlusconi, zijn de mannetjes van Geert modelburgers. Een kopstoot, een verzwegen veroordeling of een boete wegens porno-SMSjes – daar zouden ze in Italië niet van wakker liggen.
Het is zelfs de vraag of het in Italië de media zou halen, al is het alleen al omdat die daar bijna allemaal eigendom van Silvio zijn. Hoofdredacteuren of verslaggevers die nare berichten over de premier publiceren staan snel op straat.
Berlusconi, de mediamiljardair die de al voor de derde keer premier is, zit nu zo diep in de problemen dat zijn politieke loopbaan ten einde lijkt. De aanleiding is een serie onthullingen over corruptie en relaties met jonge meisjes. Op zichzelf vinden de Italianen dat wel grappig – zo’n bejaarde parvenu met te witte tanden, te donker geverfd haar en te strakke maatpakken, met van die piepjonge meiden.
Maar toen een van die meisjes wegens diefstal werd opgepakt en oom Silvio tegenover justitie een verhaal bij elkaar loog (het meisje zou de dochter zijn van de Egyptische president), sloeg de stemming om. Zijn opmerking dat je beter van jonge meiden kunt houden dan van mannen was ook een politieke rode kaart.
Maar dat Silvio een oude viezerik met foute opvattingen is, wist het Italiaanse volk natuurlijk al lang. Aan een premier die de ontbrekende penis van een antiek beeld van de god Mars laat vervangen door een hele grote, zit echt een steekje los.
Waarom hebben de kiezers hem dan zo lang de handen boven het hoofd gehouden – sterker nog: op handen gedragen? Omdat hij in de jaren ’90 de eerste naoorlogse premier was die een einde maakte aan de eindeloze, karikaturale reeks kabinetscrises en verkiezingen. Met een combinatie van nationalistische trots, opgewektheid, zijn media-imperium en zijn miljarden bracht hij stabiliteit en welvaart.
Dat kwam natuurlijk ook omdat het in die tijd economisch overal goed ging. Weliswaar zijn de Italiaanse banken redelijk door de financiële crisis gekomen, maar de economie stagneert, de werkloosheid is groot en de tekorten zijn aanzienlijk. Jarenlang zagen veel Italianen in deze populistische schertsfiguur een grappig genie die op het juiste moment met de juiste oplossingen zou komen.
Het keerpunt was ongetwijfeld de vuilnisstaking in Napels. Die houdt maar niet op. Pas geleden beloofde Berlusconi dat hij deze kwestie even op zou lossen. Voor de machtigste man in Italie zou dat niet zo’n kunst moeten zijn geweest. Maar er veranderde helemaal niets.
En nu zien de Italianen dat oom Silvio niet meer is dan een ordinaire praatjesmaker. Een corrupte oude viezerik, dat kan nog, maar zo iets elementairs beloven aan het volk en het dan gewoon niet doen, dat doet de deur dicht.
