Column Bert van der Veer | Troost
Je stelt je zo’n vergadering toch voor. De cabaretiers zijn gestrikt, het uitzendtijdstip bepaald, het decor besteld. Nu nog een titel. Wat willen we jongens?
Satire met kloten, roept die ene komiek. Humor met ballen, zegt de stand-up-comedian. Testosteroncabaret, probeert de stagiaire. Klote, ballen, mompelt de eindredacteur. Cojones, zegt die ene die Spaans spreekt. Cojones?, vraagt de regisseur. Cojones mag ook, zegt die ene die Spaans spreekt.
Dat is dus een nieuw programma op de zaterdagavond. Echt een titel die beklijft. Maar het kan vreemder…
Het is een soort Hello Goodbye maar dan op de begraafplaats. EO-directeur Arjan Lock en IKON-diva Annemiek Schrijver spreken mensen aan die een graf bezoeken. Ik viel er middenin en zag iets heel geks: ze stonden daar met z’n allen uit een mok koffie te drinken. Aan dat graf dus. Hoezo dat zo en waarom dan wel?
Je stelt je zo’n vergadering toch voor. Het gaat niet over de dood, jongens, het gaat over troost. Toen was er uiteindelijk iemand die het min of meer uit de mond glipte: ‘Bakje troost dus.’ En zo ging het heten. Bakje troost. De stap naar die mokken was de volgende faux pas. Nu nog een liedje aan het eind…
Dat kon dus niet. Het werd Claudia de Breij.