Column Eugène Roorda | Ons fraudeland

Juist nu keurig te boek staande clubs als KPMG en PWC betrapt worden op achterbakse praktijkjes verschijnt het boek van FD journalist Rob de Lange en wetenschapper Jaap ten Wolde. Ik ben integer, jij bent integer heet het boek. Hoe zit dat toch met die integriteit?

Ja het is je interne kompas maar heeft ook te maken met de branche, de bedrijfscultuur, de wederpartij, het land waarmee je zaken doet. Kun je een boek cadeau doen aan een prospect? Of is een uitnodiging in de skybox meteen minder integer?

Terzijde: wat een armoe van die bazen van Price Waterhouse Coopers. Oude pandjes opkopen, opknappen en verhuren lijkt mij iets voor rijk geworden visboeren, toch niet voor de top van een gereputeerd merk als PWC. Wat een deerniswekkende armoe in die corpskopjes terwijl je al 7 ton verdient.

Wat opvalt in dat uitstekende boek van Rob de Lange: De grote geldbazen klagen nu voluit over strengere bemoeienissen van de AFM. Dat leidt tot juridisering van de samenleving, die sukkelige overheidsdienaren leiden aan zinloze regeltjeswaanzin, straks wil niemand wil meer commissaris worden ach en wee.

Ik ken die mannen niet, behalve Kees Storm, die ik hoog heb zitten, maar dit vind ik toch echt “achterhoedegefleutel”. Ik bedoel: het zijn toch jullie financiële boys die grootschalig en inhalig lange jaren hebben gefraudeerd. Het zijn toch jullie die met rente promieltjes goochelen? 

Het zijn toch jullie met voorkennis over beurs en grond? Het zijn jullie die woekeren met geld dat jullie is toevertrouwd? Dan moet je niet klagen als je nu anders bekeken wordt. Wat nu bekend is van de KPMG’s, PWC’s, Rochdales, Vestia's, Aegons c.s. is volgens mij het piekje van de ijsberg. Nederland is een fraudeland vooral aan de top.

Dat heeft niks met social media te maken, noch met politiek noch met stemmen tellen. De beste definitie van integriteit komt overigens van het meisje van de schrijver. Integriteit is wat je doet als niemand kijkt. En zo is dat.