Column Eugène Roorda | 24 uur Reclame

Waarom dat nachtfeestje gehouden werd weet ik eigenlijk niet. Reclame ís immers al dag en nacht onontkoombaar aanwezig. Woekert 24/7 dwars door alles heen ons leven binnen. Om ons bewust - en vooral onderbewust - bij onze neurokwabjes te grijpen met als doel: de hete euro’s in onze binnenzak.

De marketing is de grootste beïnvloeder van het dagelijks bestaan. Dat is géén nieuwe constatering. De Amerikaan Vance Packard constateerde dit al in de jaren 50 vorige eeuw. Leest u zijn boek Verborgen Verleiders maar; nog altijd actueel.

Dan begrijpt u meteen waarom de firma Axe  druistige jongemannen  overdadig laat zweten – als ze op zoek gaan naar een meid. Of waarom Page jonge hondjes laat zien - als jonge kindjes zindelijk moeten worden met behulp van hun pleepapier. Reclame is verleiding; we prikken in uw onderbewuste op zoek naar uw angstknop of statusknop. Let u maar eens op: 99.9% van alle reclame mikt op een van die twee.

Als u aan reclame denkt te kunnen ontsnappen, dan kom ik graag even in uw keukenkastje kijken. Of in uw badkamer, uw laptop, mobieltje of appjescollectie. Reclame oogt onschuldig maar is genadeloze business. Maar goed: het thema van die 24 uur van de Reclame was dat ons vak kan bijdragen aan een betere wereld. Een loffelijk streven.

Ons soort creativiteit – gebaseerd op kennis van de consumentenziel - is daar absoluut toe in staat. Bovendien raken steeds meer bedrijven maatschappelijk bewust. Natuurlijk: ze willen geld verdienen maar ze willen ook goed doen aan de omgeving. Zoals Douwe Egberts dat doet met hun burendagen. 

Of Pampers met zijn tetanus programma voor kinderen in arme landen. Beide initiatieven spekken en passant het marktaandeel, daar is ook niks op tegen. Het past allemaal in hun nieuwe morele besef. Hoewel ik bij grote beursfondsen als Douwe Egberts en Procter en Gamble toch wantrouwig blijf.

Ondanks het vlammende betoog van Bill Clinton, a raison van 150.000 euro. Wel een excellent want uiterst verleidelijk reclameman deze Bill.