Column Eugène Roorda | Wereldland Nederland

Geef dan verdorie zelf het goeie voorbeeld dacht ik. Kom van die studentenflat af, ruil je bejaarde Saab in, koop een knaap van een herenhuis in de Archipelbuurt en een dikke BMW van 100.000 euro. Dan bemoedig je, want laat je “zien” dat er nog altijd weinig reden tot klagen is.

Rutte doet dat niet. En geen van zijn ministers was van plan hun provinciale, dus hypotheekarme huis, in te ruilen voor het betere werk. Tsja, dan is het dus goedkope lullepraat, zijn we gewend uit Den Haag, daar kijkt de burger inmiddels vierkant doorheen. 'Zien kopen doet kopen' is de oudste reclamewet, dat begrepen Bush en Clinton na 9/11 onmiddellijk. De mannen gingen op 12/11 royaal shoppen op 5th Avenue; je begrijpt de volksziel of je begrijpt die niet.

Collega-reclameman Ralph Wisbrun geeft wel het goede voorbeeld. Hij is initiator van de “Wereldland Nederland”-campagne. En kreeg een stuk of 20 grote bedrijven mee in zijn offensief. De slogan is uitstekend. Elke hapsnurker uit Veghel had Nederland Wereldland geformuleerd maar reclame maken is een heus vak, blijkt maar weer. Deze omkering is de pit van het concept.

Wereldland Nederland, misschien moeten we onszelf blijvend zo positioneren. Of deze campagne gaat werken weet ik niet; daar gaat het niet om, het initiatief alleen al bruist van de goeie vibraties en positieve energie.

De eerste azijnsukkels melden zich al over Bangladesh, eenzame asielkinderen en korenwolven zonder wildpassage. Of anders wel over treurende voedselbanken, achternagezeten allochtone meisjes of mentaal geknakte fietsers onder het Rijksmuseum. Zijn wij een land van klein bier? Ja. Kunnen we Wereldland worden? Nou nee. Wij zijn al eeuwen gekend van “Overvloed en Onbehagen”, de Britse Nederlandkenner Simon Schama schreef er een goed boek over.

Niettemin: alle kleine beetjes helpen en Wisbrun verdient alle lof. Het product Nederland is goed genoeg en rijk genoeg om het als wereldmerk te promoten. Wereldland Nederland, nu in de reclame! Uitstekend plan.