Column Eugène Roorda | Weg met de Oranje Kermis
De Oranje Kermis is goddank vroegtijdig gesneuveld, zegt de voetballiefhebber in mij. Ik heb alles met voetbal maar niks met dat Oranje gehannes.
Bij supermarkten kan ik me nog iets voorstellen. Maar banken, verzekeraars en ander hongerend volk dat achter Oranje staat. Gruwelijk. Schoenmaker Koppejan uit Weesp stond ineens ook vierkant achter Oranje. Met Oranje Zolen voor de Oranjeprijs van 5.99. Doe mee en win, dat soort verdriet.
270 reclame-inhakers is teveel van het goede. Ik kan dat armoedige kopje van Wesley niet meer zien. We zijn terug bij af, we moeten ook terug naar af - in alle opzichten. Bescheidener in houding, vlijtiger in gedrag en minder kermis.
Pep Guardiola zei dikwijls tegen zijn Barcelona spelers: smile a little less and run a little more. Is een mooie briefing voor de komende tijden. Ook een typisch ondernemend signaal. Want dat valt wel op in plannen van de politieke voormannen: het woord ondernemen valt nauwelijks.
Laat staan het fenomeen: bedrijfsleven. Het gaat steeds over geld uitgeven, niet over geld verdienen door te ondernemen. De nieuwe MKB voorman Biesheuvel maakt daar terecht stampij over; alleen ondernemend denken en handelen trekt ons uit deze crisis.
Nu heeft Den Haag van nature minachting voor ondernemers, lieden met veilige baantjes bij de overheid vinden ondernemers per definitie fout volk. De meerderheid van ons parlement heeft nooit zijn eigen centjes verdiend. Terwijl ondernemers, lees het MKB, de vlammende motor is van onze samenleving, de werkgelegenheid, de sociale samenhang en dus: de vooruitgang!
Van die Haagse minachting begrijp ik niks. Half Holland is momenteel moe of misselijk en wacht op hulp van anderen. Terwijl de bedoeling van het leven toch is om er zelf iets van te maken. Is dat moeilijk? Ja. Is dat 60 uur per week buffelen? Ja. Is dat lonend en bevredigend? Absoluut. Word je daar een betere versie van jezelf van? 100%.
We motten uit die luie welvaartsstoel. Op ieders niveau vol aan de bak. Minder pappadagjes, meer baasjesdagjes. Minder deeltijd, meer voltijd. Niet nieuw werken neen: oud werken. Is niet leuk. Maar het leven ís ook niet altijd “leuk”. Waarom zou het ook?
Het is niet alle dagen kermis. Gelukkig niet.