Column Gerard Drosterij | Paracetamol Samsom
Sinds dag één van het kabinet is de PvdA de nationale boksbal. Van alle kanten krijgt ze klappen: van haar achterban, de oppositie, de VVD. Ja, heel Nederland heeft er een hobby van gemaakt de partij te roasten.
Voor niemand meer kan de PvdA blijkbaar goed doen, gezien de bizar lage scores in de peilingen. Middel je Maurice de Hond en de Politieke Barometer, dan staat de PvdA op 13 zetels.
Samsom zal er soms helemaal gek van worden. Heeft hij net dat hoofdpijndossier van de JSF achter de rug, staat de volgende rotklus alweer te wachten: een Sociaal Akkoord verdedigen waar straks niemand meer voor is; en waarvan de aftrap nota bene verricht is door coalitiegenoot VVD. Zijlstra noemde het Akkoord “niet heilig” en Kamp “flexibel”. Dat heet politiek voorsorteren op een discussie waarvan je weet dat ze gaat komen.
Steeds mag Samsom de kastanjes uit het coalitievuur halen, en dat, terwijl hij niet eens in het kabinet zit. Al bij de inkomensafhankelijke zorgpremie begon de ellende: Rutte lag zwaar onder vuur bij zijn achterban, maar Samsom knielde voor een publieke mea culpa. Of staatssecretaris Teeven dan: hoewel hij steek na steek laat vallen, rukt Samsom de breipennen uit zijn handen.
Had hij maar niet zoveel water in de wijn moeten doen, denken velen. Samsom heeft de inhoud opgeofferd aan de macht. Zeker, daar zit wat in. Maar toch, prijsschieten op de PvdA is wel erg makkelijk. Het is voor een middenpartij lastig geworden het goed te doen. Voor de partijen aan de flanken van het politieke spectrum is de boodschap veel eenvoudiger te maken.
Samsom wil het zo graag goed doen, dat het telkens verkeerd gaat. Het wankelende Sociale Akkoord zal wederom alles van hem vergen. In het allerergste geval pronkt de VVD straks met beleid dat de PvdA bepleitte tijdens de campagne, terwijl de PvdA eenzaam op de bres staat voor een uitgekauwd VVD-beleid. Opnieuw dreigt de VVD overal doorheen te zwijnen.
Voor Samsom dus de hoogste tijd het spel strategischer te gaan spelen. Zoals Machiavelli al zei: een politicus die alleen maar het goede wil doen, is geen goede politicus.
Gerard Drosterij
---
Gerard Drosterij is zelfstandig politicoloog. Hij schrijft regelmatig columns over de Nederlandse politiek en soms over iets anders. Al ziet hij zijn stukken als speldenprikken in een olifantenhuid, hij put vertrouwen uit het feit dat ook olifanten soms omkijken.
Volg hem op Twitter.