Column Gerard Drosterij | Blote-billenpolitiek: zonder verantwoording geen vertegenwoordiging

De idee daarachter is: met iedereen aan de knoppen wordt het een chaos. Een gedachtengang waarop weinig valt af te dingen, maar alleen als het alternatief te pruimen is. Wij hoeven niet allemaal bestuurdertje te spelen zolang onze vertegenwoordigers het goed doen.

Maar er is een groeiende politieke ontevredenheid. Bezien we de rapportcijfers uit de laatste opiniepeiling van Maurice de Hond, dan zitten we met een klas vol potentiële zittenblijvers. Rutte scoort een 6, Samsom een 5,5, Roemer een 5,2 en Pechtold een 5,1. Voorwaar matige scores voor politici die allemaal wel eens hun beklag hebben gedaan over de Nederlandse zesjescultuur.

Zoek je naar de oorzaken voor de ontevredenheid onder burgers dan denk je al snel aan Europa, bezuinigingen en de recessie. Stuk voor stuk problemen waarvoor geen toveroplossingen bestaan. Het zijn dus ook weinig hoopvolle ingrediënten voor een spoedig herstel in het politieke vertrouwen.

Daarom zou er meer aandacht besteed moeten worden aan de vorm van het politieke debat. Naast een focus op de inhoud moet er veel meer gekeken worden naar methoden van politieke verantwoording.

Een heel simpel voorbeeld hiervan is de produktie van een Nederlandse versie van Question Time. Als er van zo een beetje elk succesvol Engelstalig programma een Hollandse remake bestaat, waarom dan nog niet van dit BBC-programma?

In Question Time staat een tafel met politici voor een tribune van burgers. En telkens wordt een van hen bevraagd door iemand uit het publiek. Met een scherpe voorzitter, heldere gespreksregels en goedwillende gasten ontstaat een goed gesprek.

Question Time is een Engels instituut dat serieus werk maakt van de uitdrukking dat vertrouwen verdiend moet worden. Zelfs voor politici waarmee men het niet eens is.

Moeilijke onderwerpen uitleggen aan een geïnteresseerd lekenpubliek. Als een leraar geacht wordt dat voor zijn leerlingen te doen en een arts voor zijn patiënten, dan al helemaal politici.

Er is op de Nederlandse televisie veel te weinig aandacht voor dit soort politieke gesprekken. We worden doodgegooid met actualiteiten en nieuwsbulletins, maar interviews die langer dan tien minuten duren zijn een absolute zeldzaamheid.

Dat slaat helemaal nergens op. Als er op TV eindeloos over voetbal gepraat kan worden, dan moet er ook ruimte gemaakt kunnen worden voor datgene wat echt iedereen aangaat: politiek.