En het wangedrag van die ballenjongen dan?

Iedereen heeft de mond vol van het wangedrag van Hazard van Chelsea. En zeker, je schopt een ballenjongen niet. Maar kunnen we ook even kijken naar het stuitende gedrag van deze blaag, die nog de zoon van de voorzitter van Swansea blijkt te zijn ook?

Swansea stond tien minuten voor tijd voor met 2-0. De ballenjongen had de bal. Zijn taak was op dat moment: zorgen dat de juiste partij de bal kreeg. Hij deed dat niet, hij hield de bal vast. Een thuisballenjongen.

Ik heb ze gezien, bij jeugdwedstrijden. Van die spelertjes die iets te goed naar de profs hebben gekeken. Die de bal bij een vrije trap voor de tegenstander nog even een schopje geven van hun doel af. Die vallen als Arjen Robben, en kronkelen van pijn als een Italiaanse prof.

Kortom, het voorzitterszoontje had zich voorgenomen namens zijn club tijd te rekken. Hij zou even wachten met het afstaan van de bal. En toen Hazard op hem afkwam, zag hij zijn kans schoon verder te provoceren en nóg meer tijd te rekken - en niet te vergeten lekker veel aandacht te krijgen. Wou Hazard de bal hebben? Mooi niet, ging hij erop liggen.

<p>Waarom gaat een ballenjongen in vredesnaam op de bal liggen? De enige, werkelijk de enige taak die hij heeft, is de bal in zijn handen zo snel mogelijk afgeven aan de dichtstbijzijnde speler. Dat was Hazard.</p> <p>Hazard probeerde bij de bal te komen en toen dat niet lukte, schopte hij. Dom. Maar bekijk de herhalingen zovaak je wilt; hij schopte niet hard. Niets wat de aanstellerij rechtvaardigt van de jongeheer Swansea. Zo'n schop krijgt die jongen in zijn eigen wedstrijden wekelijks, en dan merkt hij het niet eens.</p> <p>Alles wat volgt is theater, van de bemoeienis van de Swansea-spelers tot en met de aftocht van dit verwende stuk vreten aan de arm van een verzorger. Ik heb géén medelijden met Hazard, de rode kaart was juist, maar wat heb ik een hartgrondige hekel aan dit pedante mannetje. Nog geen achttien en al een matennaaier.</p>