Column hoofdredactie: De zorg over mijn knie
Strompelend kwam ik enige weken geleden terug van vakantie. Problemen in de knie. Vrij heftig waardoor ik geen trap meer op kon. Een huisartsbezoek en röntgenfoto later weet ik dat de banden zwaar ontstoken zijn en zit ik een paar keer per week bij de fysiotherapeut.
Nou weet ik zeker dat dit u allemaal geen donder interesseert, maar het gaat me om de rekening van dit alles. Die gaat namelijk naar… mijn verzekeraar. Kortom, in mijn knie voel ik al een stuk minder, en in mijn portemonnee voel ik helemaal niets. Heerlijk, wat een beschaafd land.
Maar stel dat ik niet was verzekerd? Dan had dit gedoe me ook nog eens zo’n € 500 gekost. Heel jammer, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik het eenvoudig kan opbrengen. Dan schrap ik maar het weekendje Schiermonnikoog. Want wat is nou belangrijker: een gezonde knie of een whiskey bij hotel Van der Werff? Maar het wordt wèl vergoed. En zo doorredenerend kom ik dus tot de conclusie dat dankzij ons zorgstelsel ik verzekerd ben van een weekendje Schier.
Uit een TNS Nipo-enquete bleek deze week dat bezuinigen op de zorg voor Nederland taboe is. We hebben bij het invullen van die enquête waarschijnlijk het beeld dat al het geld gaat naar mensen aan de beademingsapparatuur of naar hulpbehoefende oude vrouwtjes in een scootmobiel. We hebben blijkbaar niet het beeld van inefficiënt opererende ziekenhuizen, de slinkse pillenindustrie of het ADHD-circus dat we op scholen hebben losgelaten. Ziek zijn is zielig, en dat moet je vergoeden. Dat Van Gessel zijn knie prima zelf kan betalen doet er niet toe.
En zo, ik heb de cijfertjes er nog maar eens bijgehaald, zo zijn de zorgkosten in tien jaar tijd meer dan verdubbeld! Tot € 75 miljard. En het eind van de stijging is nog lang niet in zicht: we worden oud, elke kwaal of ieder gedrag dat we niet kunnen plaatsen is een ziekte, en voorzichtig opperen dat niet alles automatisch uit de staatsruif hoeft te worden betaald is al gauw asociaal. We hebben de rijkste generatie ouderen uit de geschiedenis, maar waag het niet de rollator uit het zorgpakket te halen.
Ik heb altijd geleerd dat je alleen moet verzekeren wat je niet kan dragen. Dus je regelt iets voor als je je auto in de prak rijdt, en niet voor ieder steentje in de vooruit. Je regelt dus ook iets voor als je een hartaanval krijgt, en niet voor een paar bezoekjes aan de fysiotherapeut. Of we houden het allemaal in stand, want ingrijpen is blijkbaar een taboe. Dan zijn de zorgkosten over tien jaar waarschijnlijk wederom verdubbeld tot inmiddels € 150 miljard. Krijgt oud-premier Lubbers 25 jaar na zijn fameuze uitspraak toch nog gelijk: Nederland is ziek. Maar niet zeuren, de Waddeneilanden lonken.