We demonstreerden gisteren, hoorde ik, 'tegen terreur en voor de vrijheid'. Dat is mooi. Maar zo algemeen dat misschien zelfs de daders het ermee eens zouden zijn. Definitiekwestie. Volgende week debatteert de politiek over wat verder te doen. En dan wordt het wat ongemakkelijker.
Charlie Wilders
Grenzen dicht. Minder Islam, zegt Charlie Wilders. Daar zal
Charlie Rutte het niet mee eens zijn. En wat vindt Charlie van der Staaij
eigenlijk van het bespotten van religie? We praten nu over satire alsof er geen
grenzen zijn aan de vrije meningsuiting. Dat is noch in Frankrijk, noch in
Nederland het geval.
Persoonlijk was ik ook niet zo weg van die Mohammed-cartoons. Molière stak de draak met de macht, en met zichzelf. Een enge moslim met een haakneus tekenen is al te makkelijk. Goede satire is grappiger, en véél ongemakkelijker.
Zweepslagen
Hoe nu verder? De AIVD krijgt bijna dezelfde bevoegdheden
als hun Amerikaanse collega’s. Het wetsvoorstel was al klaar tijdens het
NSA-schandaal. Wie durft daar nu nog tegenin te gaan? Is dat ook Charlie? En
gaan we weer een integratiebeleid voeren? Dat is tenslotte door Wilders
afgeschaft tijdens Rutte I.
En hoe verdedigen we onze vrijheid in het buitenland? We strijden nu in tegen de moslimfundamentalisten van IS, zij aan zij met Saoedi Arabië. In dat land krijgt de blogger Raif Badawi vandaag de eerste 50 van 1000 zweepslagen wegens ‘beledigen van de Islam’. Hilarisch.