Het stomme is, dat ik al dagen mijn hoofd pijnig over precies die vraag: wat zou jij doen?
Ik geneer me een beetje om er wat over te zeggen. Omdat het zo ontzettend makkelijk praten is vanuit hier. Omdat er al zo veel meningen over zijn. Nederlandse meningen die er volstrekt niet toe doen. Ik zie er ook tegenop om munitie te leveren voor Israëlhaters of antisemieten.
Maar er zit op het moment niet echt iets anders in mijn hoofd.
Gisteren kwamen bij een Israëlische aanval vier Palestijnse jongetjes om die aan het spelen waren op het strand van Gaza. Dat was niet de bedoeling, maar dat gebeurde wel. Het waren niet de eerste burgerslachtoffers en niet de eerste kinderen, maar nu gingen ze toevallig dood voor de ogen van journalisten, van wie sommigen nog eerste hulp probeerden te verlenen.
De vraag die je denk ik zou moeten stellen vóór je de vraag beantwoordt wat jij zou doen, is: is dit het waard? Wil je met militaire middelen proberen een eind te maken aan de raketaanvallen als dit daarvan mede het gevolg is?
Volgens mij is dit het niet waard.
Je doodt die kinderen en dat is voor hen en hun families het ergst. Maar je moet dat ook voor jezelf legitimeren en daarmee dood je iets in jezelf.
Het verweer is dan vaak: Hamas zet expres raketinstallaties tussen burgers. Maar dat zou je toch ook iets moeten leren? Hamas weet dat het niet militair zal winnen. Het weet ook dat Israël de beschietingen niet ongestraft zal laten. Het stuurt er kennelijk op aan dat je burgers doodt. In elk geval met één effect: Israël houdt wereldwijd steeds minder steun over. Zelfs in Amerika staat die ter discussie. Als je het dan kil en politiek wilt zien: die dode kinderen zijn voor Israël een tactisch verlies.
En de Israëlische steden dicht bij Gaza dan, waar het onleefbaar is? Iedereen moet daar steeds naar de schuilkelder. Soms valt er een gewonde of dode. Het is maar te hopen dat het afweergeschut blijft werken. Daar wonen ook kinderen.
Tja, ik zou hopen dat er meer kans was dat andere landen helpen een eind aan de beschietingen te maken als Israël zich inhield.
Terwijl ik het uitspreek hoor ik hoe ongelofelijk naïef het klinkt. Maar goed, ik blijf ook nog steeds een restje hoop houden dat gewone Israëliërs en Palestijnen elkaar ooit nog eens vinden in compromissen.
Terwijl ik rationeel ook wel weet dat dat niet gaat gebeuren.