Column Kustaw Bessems | 5000
In Nederland mogen zich dit jaar vijftig Syrische vluchtelingen vestigen. Vijftig. Vijf-nul. Vijftig. En volgend jaar mogen hier honderd Syrische vluchtelingen komen wonen. Vijftig plus honderd dus. Over twee jaar verdeeld. Maakt het af op honderdvijftig.
Er zijn 1,4 miljoen Syrische vluchtelingen. Op de loop voor een binnenlandse oorlog waarbij zo’n 80.000 doden zijn gevallen.
Het is misschien niet zo spannend om te zeggen, maar toch. Ik vind vijftig een beetje weinig. En honderdvijftig, om eerlijk te zijn, ook.
De Verenigde Naties hebben de Europese Unie gevraagd om 2000 vluchtelingen op te nemen. Er zijn 27 lidstaten. Als elke lidstaat plaats biedt aan 150 Syriërs, komen we aan meer dan het dubbele. We kunnen het als Nederland dus houden bij die honderdvijftig en ons ook nog op de borst kloppen.
En toch, ik kan er niets aan doen, lijkt het mij een beetje weinig. Ja maar, ja maar, kun je dan zeggen: Nederland steunt opvang in de regio. En dat klinkt verstandig. Ben ik in principe ook voor: als het kan, opvang in de regio, moet je dat niet laten. Restrictief immigratiebeleid ook, hartstikke belangrijk: niet te veel mensen toelaten hier.
Maar je blijft toch een beetje tegen dat getal van 1,4 miljoen aanlopen hè? Dat zit bij het borstkloppen hinderlijk in de weg.
Er zijn zo veel vluchtelingen dat ze in landen als Libanon en Jordanië in lege winkelcentra schijnen te wonen. Of aan de rand van een kerkhof. Zonder wc, zonder water. Terwijl de temperatuur naar de veertig graden gaat..
Ja maar, ja maar, kun je zeggen: we kunnen toch nooit die 1,4 miljoen bergen? Dat is waar. Maar volgens die redenering zou je het bij nul moeten houden. Dat doen we niet, we doen honderdvijftig.
Kennelijk toch volgens de filosofie: elk mens dat je helpt is er een. Maar dan is honderd-een-en-vijftig dus al beter. Honderd-twee-en-vijftig nog wat beter. Driehonderd weer beter. Duizend ook. Vijfduizend nog weer heel veel beter. Laten we vijfduizend doen. Dat kunnen we wel.
Gisteren werd bekend dat voor het zoveelste jaar op rij het aantal asielzoekers is gedaald. Centra staan leeg.
Ja maar, ja maar, kun je dan zeggen: het blijft een druppel op een gloeiende plaat. Nederland doet dat dan alleen maar om zichzelf beter te kunnen voelen.
Nou, wat geeft dat? Als hier die vijfduizend Syriërs komen, hebben wij dus ten minste ook nog wat aan die oorlog.