Column Kustaw Bessems | Politiek correct
Een politieke partij in de oppositie organiseert een demonstratie tegen het regeringsbeleid. Daarbij is een klein aantal neonazi’s nadrukkelijk aanwezig. Sommigen brengen de Hitlergroet. Ook zijn er mensen die met een vlag refereren aan de NSB.
De politieke partij treedt tijdens de manifestatie schijnbaar niet op en zegt uit zichzelf niets over de neonazi’s.
Hiertoe aangespoord laat de leider van de partij slechts in algemene zin weten ‘alles wat riekt naar nationaal-socialisme en extremisme te verwerpen’.
In nogal wat landen zou dit de nieuwsbulletins beheersen. Een vooraanstaand politicus die zo traag en zwak reageert wanneer nazi’s zich schaamteloos bij zijn club vertonen.
En sterker, vermoedelijk zou dat in Nederland ook zo kunnen zijn. Stel je voor: Mark Rutte die in zo’n geval níet zegt: "Die neonazi’s zijn absoluut niet welkom en die moeten voortaan thuisblijven." Diederik Samson die níet zegt: "Ik laat tot op de bodem uitzoeken hoe dit kon en ga zorgen dat het nooit meer gebeurt."
Ze zouden wel moeten, anders zouden ze kunnen inpakken.
Maar niet als de partij de PVV is en de leider Geert Wilders heet. Wilders kan zelfs hevig verontwaardigd doen wanneer een politieke tegenstander hem met zijn lauwe respons op de neonazi’s confronteert.
Dat lijkt vreemd. Je zou denken dat een partij die toch al wel eens wordt beticht van discriminatie en racisme extra z’n best doet om zich van extreem-rechts te distantiëren. Jaren terug dééd de PVV daar ook extra z’n best voor.
Maar nu niet meer. Dat blijkt bijvoorbeeld ook uit Wilders’ Europese samenwerking met het Franse Front National, een partij die de antisemitische oud-leider Jean Marie Le Pen kandidaat laat zijn, juist op de Europese lijst.
Het is allemaal het gevolg van de nieuwe mores.
In de beginjaren werd de PVV om het minste of geringste in de foute hoek gezet, ook wanneer de partij slechts nare dingen zei over de islam of op een lompe manier reële onderwerpen aan de orde stelde.
De PVV op haar beurt maakte daar dankbaar gebruik van door in de slachtofferrol te kruipen en criticasters voor politiek correcte probleemontkenners uit te maken.
Zo kreeg de PVV de ruimte om almaar verder te radicaliseren. Met uiteindelijk veel daadwerkelijk discriminatoire en soms racistische ideeën.
En de angst om voor politiek correct te worden versleten is nu zo groot dat tegenover deze radicalere opstelling juist minder en mildere kritiek staat.
Kennelijk zelfs wanneer neonazi’s ongestoord met de PVV mee demonstreren.
Dat is de werking van de níeuwe politieke correctheid.
