Die malle Ahmed

Ahmed wil helemaal niet gewoon gezellig meedoen aan de lijsttrekkersverkiezing tegen Diederik.

Jeroen snapt hem niet.

Het is Jeroen wel duidelijk dat Ahmed de ambitie heeft om de kar te trekken. Dan is daar ook het moment om dat gewoon kenbaar te maken, zegt Jeroen. Hij zal trouwens niet op Ahmed stemmen, Jeroen. Want Jeroen stemt al op Diederik. Want die vindt hij zo goed en inspirerend.

Hans snapt Ahmed ook niet.

Hans hoopt dat de beste mensen van de partij meedoen en daar hoort Ahmed zeker ook toe. Hans is ook hartstikke trots op Ahmed. Zelf heeft Hans, al zegt ie ontzettend fan te zijn van lijsttrekkersverkiezingen én al is hij de organiserend voorzitter, wel al gezegd dat Diederik weer lijsttrekker moet worden. Maar doe nou mee joh, Ahmed, stap op dat podium.

En Diederik snapt Ahmed al helemaal niet.

Aboutaleb moet zijn besluit niet van hem laten afhangen, zegt Diederik. Diederik zal het hem heus niet kwalijk nemen. Partijdemocratie is zo’n goed idee. Diederik houdt zo van verkiezingen. Want dan kan hij om een nieuw mandaat vragen, zegt Diederik. Houdt Ahmed soms niet van verkiezingen?

Ja ja, die Ahmed doet heel raar. De mensen vinden hem arrogant. Wat zou er toch in hem omgaan?

Zou Ahmed soms denken: jullie kunnen me wat. Ik ga een beetje meedoen, alleen om wat aandacht voor de partij te wekken en om het leiderschap van Diederik een beetje extra glans te geven?

Zou Ahmed soms het verschil kennen tussen lijsttrekkersverkiezingen als de vorige leider weg is en verkiezingen waarbij je het tegen de zittend leider moet opnemen?

Zou hij misschien inzien dat het partijkader, waar de meeste stemmen uit komen, zich loyaal voelt aan zo’n zittend leider?

Zou hij vrezen dat het nagenoeg onmogelijk is om dan effectief campagne te voeren zonder dat je overkomt als iemand die de leider een mes in de rug steekt?

En dat dit versterkt wordt doordat Nederland smalle politieke partijen kent en er dus nauwelijks ruimte is voor inhoudelijke richtingenstrijd? Dat die in de pers bovendien wordt uitgelegd als hopeloze verdeeldheid? Zou Ahmed gewoon gelijk hebben met wat hij zei, dat hij het raar vindt om te strijden tegen iemand die hij vrijwel steeds heeft gesteund? Zou hij door hebben dat het een wedstrijd op stijl wordt en dus op persoonlijkheid en dat hij met aanvallen op Diederiks persoonlijkheid niet zo sympathiek zal overkomen?

Zou Ahmed in de gaten hebben dat Lodewijk intussen wel hint op meedoen aan die prachtverkiezingen maar zich intussen volledig op de vlakte houdt? En voorzien dat hij zomaar ineens de enige kan zijn dat Diederik uitdaagt?

Je weet het niet.

Niemand snapt Ahmed.

Maar misschien heeft Ahmed dat allemaal wel goed ingeschat.

Dat is dan wel slim van Ahmed.

Dan snap ik wel dat Hans zo trots op Ahmed is.