De terrorist als complete mens
Ik kreeg een mailtje met het verzoek er ruchtbaarheid aan te geven. Al gaat het om een groep die je normaal niet zomaar aandacht schenkt, maar dit vond ik toch de moeite waard.
Het is een bericht van de Bond van Terroristen. 'Hallo wereld’, zo begint het. 'We schrijven expres niet 'beste wereld', want dat menen we niet. We willen de wereld niet voor niets met geweld veranderen en dan gaan we nou niet ineens huichelen. Wij zijn over het algemeen nogal star in onze opvattingen.’
'Dat betekent allemaal niet dat wij niet ook gevoelens hebben. Gevoelens die kunnen worden gekwetst. En nee, we doelen nu eens niet op de gekwetste gevoelens van onze jihadistische leden als er weer eens ergens een grapje wordt gemaakt over hun profeet - zonder overigens te bagatelliseren dat die jongens daar hartverscheurend veel pijn van hebben. Nee, wij hebben het nu over andere gevoelens die terroristen met elkaar delen. Van links-radicaal tot moslim tot separatist. Of je nu een racist bent die een bloedbad aanricht in een kerk in South Carolina of genoegen moet nemen met een brandje bij de moskee in Enschede.’
Namens al die terroristen zeggen wij: erken ons als hele mensen, wereld. Als de complexe wezens die we zijn. Met alle facetten die wij rijk zijn.
Want denk niet dat wij de media niet volgen. Hallo, als er nou iets is dat wij allemaal met elkaar gemeen hebben, is dat effectbejag. Maar als jullie het dan over onze motieven hebben, kennen wij onszelf gewoon niet terug. Karikaturen maken jullie van ons. Personages zo plat als een dubbeltje.
Neem de moordenaar in Engeland. Gewoon een verwarde eenling, zegt de een. Nee, puur een extreem-rechtse nationalist, zegt de ander. Alsof die twee niet samen kunnen gaan. Het is bij iedereen, steeds weer, een kwestie van gradaties. Kijk, de echt ontoerekeningsvatbaren, die vind je bij ons niet. Iemand moet wel weten wat ie doet. Maar jullie denken toch niet, nemen we aan, dat terroristen allemaal evenwichtige, empathische figuren zijn met hun leven netjes op orde?
Of neem de man die al die homo’s doodschoot in Orlando. Labiel, zegt de een. Handelde in naam van IS, benadrukt de ander. Zelf een onderdrukte homo, meent een derde te weten. Hij was niet van IS, want hij shopte eerst bij Hezbollah, claimt weer iemand anders. Alsof de weg naar zo’n daad niet vaak voorafgegaan is door een zoektocht.
Sommigen van jullie zeggen zelfs meteen dat deze mannen geen terroristen zijn. Wacht nou toch gewoon het onderzoek af, want misschien doe je ze daarmee vreselijk tekort. Zo moeilijk is het toch niet te begrijpen dat altijd meerdere dingen tegelijk aan de hand zijn? Dat het profiel van dé terrorist niet bestaat?
Wij zijn de laatsten die hier tips over willen geven hoor, maar dit inzicht is ook nogal handig als jullie ons willen bestrijden.’