Ik weet nog wel een verbintenis zonder liefde. Een gedwongen verbintenis. Uithuwelijking is er niks bij. Die van de overheid met u, haar burger.
Zeg nou eerlijk. Het liefst zijn wij van die lastige overheid af, met haar eeuwige regels, slopende bureaucratie, eeuwige blauwe enveloppen en zakkenvullers. Die overheid die haar eigen belang voorop stelt, ons pensioen afpakt, alleen aan ons denkt in verkiezingstijd. Die overheid die niets doet aan overlast en probleemjongeren, ondertussen wel de grenzen opengooit voor Polen en Roemenen en ze gratis werk geeft terwijl onze eigen jeugd werkloos op de bank zit…
Enzovoorts.
En andersom geldt het net zo goed. Die overheid, die is ons liever kwijt dan rijk. We kosten geld. Vergrijzing, ziektekosten, werkloosheid, uitkeringen. We zijn een lekkende geldkraan die niet gerepareerd kan worden, dus neemt de overheid de taak van loodgieter op zich. En u weet, het eerste dat een loodgieter doet als een kraan na talloze pogingen niet te repareren, is er uit woede met een grote hamer op slaan. Ik denk dat we inmiddels in onze relatie met de overheid bijna die fase hebben bereikt.
Ik wil maar zeggen, een gelukkig huwelijk is het niet. Misschien ook nooit geweest. Een goede relatie is gebaseerd op vertrouwen, en vertrouwen in de politiek is iets wat we voornamelijk kennen uit opiniestukken en en debatten die draaien om het gebrek eraan.
De overheid is de bange, onzekere ex die enerzijds zo min mogelijk met ons te maken wil hebben, maar ons anderzijds maar niet los kan laten en ons daarom maar 24/7 volgt. Onze telefoongesprekken, sms’jes, e-mails. Ze wil van iedere stap op de hoogte zijn, niets mogen we achter haar rug om doen.
Aan de andere kant beknibbelt ze op de gefinancierde rechtsbijstand. Wilt u als burger de overheid voor de rechter slepen, dan kunt u maar beter vermogend zijn. Ik vind dat een enge ontwikkeling. Enerzijds worden onze stappen steeds nauwkeuriger in de gaten gehouden, offline en online, anderzijds worden de mogelijkheden om ons tegen degene die ons in de gaten houdt te verweren steeds duurder.
Een relatietherapeut zou er niet lang over na hoeven te denken. Wat is een relatie die niet gebaseerd is op vertrouwen maar op angst eigenlijk waard?