Column Paul Laseur | Waar blijven die megadeals in Iran?
Shell, Boskalis, Vopak, het havenbedrijf Rotterdam: Stuk voor stuk Nederlandse kampioenen die meteen in Iran aan de slag hadden gekund, op het moment dat de sancties tegen het land werden opgeheven. Maar een handelsmissie in november met minister Kamp en zestig ondernemingen heeft geen concrete projecten opgeleverd.
Links en rechts worden we ingehaald door landen en ondernemingen die het de laatste jaren wellicht iets minder nauw namen met de strafmaatregelen tegen Teheran. We zouden de derde handelspartner van Iran kunnen zijn, na China en Duitsland. Maar ons land was roomser dan de Paus in relatie tot de Paria van de internationale gemeenschap. En nu zit de dominee de koopman lelijk dwars.
Intussen tekent Iran deze week in Parijs een megadeal met Airbus. De Frans-Duitse vliegtuigbouwer gaat 114 toestellen leveren aan de staatsluchtvaartmaatschappij Iran Air. Om het vliegverkeer naar het vrije westen weer op gang te brengen. De komende jaren wil Iran nog eens 400 nieuwe vliegtuigen aanschaffen. Ook bij Boeing uit de Verenigde Staten.
De timing van Airbus was uitstekend. Een week slechts na de opheffing van de strafmaatregelen tegen Iran was de zaak beklonken. En ook met China heeft Teheran de economische banden meteen flink aangehaald. De Chinezen lieten er geen gras over groeien. President Xi Jinping ging direct op staatsbezoek bij zijn Iraanse ambtsgenoot Rohani. Om eensgezind een nieuw tijdperk in te luiden voor de wederzijdse betrekkingen. De twee landen gaan hun handelsbetrekkingen de komende jaren uitbreiden tot een waarde van 555 miljard euro, een duizelingwekkend bedrag. Iraanse olie in ruil voor Chinese hulp bij grote infrastructurele projecten.
Niet alleen Airbus trouwens maar ook Daimler uit Duitsland staat op het punt om de levering van vrachtwagens, van vòòr de economische sancties, te hervatten.
Waar blijven dan toch de miljoenendeals met Nederlandse bedrijven? We weten dat Iran de komende tijd 185 miljard dollar wil steken in zijn olie- en gasproduktie en de petrochemie. Ook in de Iraanse zorgsector en de infrastructuur moeten 10-tallen miljarden worden geïnvesteerd, in een land met 80 miljoen inwoners. Kansen genoeg zou je zeggen voor Nederlandse ondernemingen. Maar grote deals zoals met China en Airbus bleven tot nu toe uit. Voor zover bekend hebben Nederlandse bedrijven nog geen contracten gesloten. We moeten nu doorpakken als we niet de gouden kans willen mislopen om onze eeuwenoude handelsrelatie met Iran nieuw leven in te blazen.
Drastische maatregelen zijn vereist, zoals we dat al eeuwenlang doen. We moeten ons geheime wapen inzetten. Hoog tijd dat de Koning zèlf - we betalen hem goed - namens de BV Nederland een bezoek brengt aan Iran om een en ander recht te breien. Leve de Koning!
Prettige maandag!
