De kloof

Het goede nieuws is dat die kloof in ons land steeds minder snel groeit. De top van ons bedrijfsleven was in jaren niet zo matig. Gemiddeld stegen de topbeloningen met maar 2,8 procent. Gewone medewerkers gingen er 1,3 procent op vooruit.

Een verschil van 1,5 procent loonstijging tussen de basis en de top. Dat maakt niet eens zo veel meer uit, denk je dan. Nou, wel voor de Volkskrant. Die spreekt opnieuw schande van zoveel ongelijkheid. Ook de linkse oppositie in de Tweede Kamer, inclusief PvdA, en de vakbeweging staan alweer op hun achterste benen. Voor de rituele dans die elk jaar wordt opgevoerd rond het thema topsalarissen. En die steevast uitmondt in een verontwaardigde oproep aan ondernemingen. Om nu eindelijk serieus werk te maken van de gedragscode inzake topbeloningen en de naleving ervan.

Hun wolvengehuil is volkomen tevergeefs. Iedere vorm van jaloezie-taks is gedoemd te mislukken. Ik waag mij graag aan de voorspelling dat de inkomensverschillen de komende jaren helemaal niet zullen krimpen. En dat hoeft ook helemaal niet. Want buiten de usual suspects die langs de zijlijn moord en brand schreeuwen, zijn die topsalarissen voor niemand een probleem. Niet voor de topbestuurders zelf. Die hoor je uiteraard niet klagen over hun vette inkomens. Zij houden zich gedeisd want die volledige transparantie over hun riante beloningen is op zichzelf al pijnlijk genoeg. Met de Balkenendenorm voor semi-publieke topbestuurders is immers impliciet èlk inkomen boven de 180.000 euro onfatsoenlijk verklaard, ook in de particuliere sector.

Ook de aandeelhouders zeuren niet. En dat zijn toch de eigenaren van de onderneming. De CEO moet hùn bedrijf runnen. Zolang de beurskoers maar stijgt onder zijn of haar leiding stuiten torenhoge beloningen op geen enkel bezwaar. En zo hoort het ook. Het staat elke onderneming vrij om wat voor  beloningsafspraken dan ook te maken met de kapiteins op hun schip. En als het de aandeelhouders niet bevalt dan verkopen ze gewoon hun stukken.

En ik vermoed dat zelfs het personeel niet echt bezwaren heeft tegen het hoge salaris van de baas. Sterker nog, een dikbetaalde CEO straalt af op de hele onderneming. Wat een geweldig bedrijf moet dat wel niet zijn als de topman meer dan 10 miljoen euro verdient. Je moet zelfs niet uitsluiten dat meer mensen in de onderneming daardoor bereid zijn een stapje extra te zetten. Om de carrièreladder te beklimmen. Werknemers zijn toch geen slachtoffer van hun bedrijf? Je hòeft er niet te werken! Als je ergens anders meer waardering kunt krijgen voor je inspanningen dan ga je lekker daarnaartoe. En als je net zoveel wilt verdienen als de baas, dan word je maar de baas.

Prettige maandag!