Pak je Rust

Wie proberen we eigenlijk nog voor de gek te houden? Dat het nuttig is om dagelijks met je leasebak achteraan te sluiten om naar kantoor te sukkelen. Dat je onmisbaar bent op de zaak. Dat het loont om structureel over te werken. Op veel gebieden in de samenleving blijkt vaak juist het omgekeerde: Even helemaal niets doen is een veel betere strategie dan steeds maar weer in actie komen. En volledig door te draven, als een hamster in de tredmolen.

Een voor de hand liggend voorbeeld, dat nietsdoen beter is dan actie, komen we tegen in de financiële wereld. Een fout namelijk die heel veel particuliere beleggers maken op de beurs, is dat ze veel te vaak handelen. Terwijl onderzoek onomstotelijk aantoont dat hoe vaker ze in actie komen, hoe meer ze gaan achterlopen op de index. Het totale beleggingsrendement van actieve handelaren blijkt één-derde lager te liggen. Luie beleggers doen het juist beter dan de markt. Niet alleen omdat ze transactiekosten uitsparen. Maar ook omdat ze minder vaak het verkeerde moment kiezen om te handelen. Daarom zeg ik: pak je rust.

Dan de politiek. Volgende week vieren we Prinsjesdag zonder nieuwe regering en zonder algemene beschouwingen. De formatie sleept zich al een half jaar voort. En gelukkig maar, want economisch gaat het beter dan ooit. Daar heeft niemand een Minister van Economische Zaken voor nodig, of een kabinet Rutte III. De BV Nederland redt zich prima zonder bemoeienis uit de Hofstad. Naar verluidt wil Premier Rutte straks een paar extra ministers opnemen in z’n nieuwe ploeg. Maar wie zit te wachten op extra baasjes in Den Haag? Ook hier zeg ik: pak je rust.

En laten we wel zijn: Technologisch raken we snel overbodig, met al onze mensenhanden en -hersens. Als we willen zouden de robots het morgen al van ons kunnen overnemen. Autorijden en grasmaaien, natuurlijk. Maar ook rechtspraak, werving en selectie, beurshandel, oorlogvoering. Kunstmatige intelligentie is ons op tal van terreinen allang de baas. We zijn allemaal getuige van een spectaculaire digitale revolutie die zich onder onze ogen voltrekt. Maar tegelijk werken we nog precies zoals honderd jaar geleden. Alleen sneller en harder.

Die arbeidsverdeling wordt kunstmatig in stand gehouden. Feitelijk is het een vorm van werkverschaffing. We doen werk dat allang door machines kan worden gedaan. Omdat we ons geen raad zouden weten met alle vrije tijd die binnen handbereik ligt. Wie klaar wil zijn voor de toekomst kan zich maar beter bekwamen in de kunst van het nietsdoen. Dus pak je rust.

Prettige maandag!