Column Marianne Zwagerman | 1999
“De drukpersen worden op dit moment verbouwd: betere vouwmachines en nietjes in de loop van dit jaar. Wordt hard aan gewerkt.” Dat was één van de laatste tweets van Sjuul Paradijs in zijn functie als hoofdredacteur van De Telegraaf.
Hij richtte zijn tweet aan een lezer die op Twitter dreigde zijn abonnement op te zeggen als de krant geen nietjes krijgt. Deze tweet demonstreert perfect waarom ik Sjuul niet geschikt vond als hoofdredacteur van de krant en waarom hij één van de fijnste mensen is waar ik mee samenwerkte.
De laatste keer dat ik hem tegenkwam voelde ik me een beetje ongemakkelijk. Ik pleit al jaren op allerlei podia voor zijn ontslag. En dan moet je ook een vrouw zijn als je hem face to face treft. Ik haalde dus even diep adem toen ik op hem afstapte een paar weken geleden. Maar hij gaf me direct drie hartelijke zoenen en overlaadde me met oprechte belangstelling. “Je blijft altijd lid van de Telegraaf familie”, lachte hij me toe.
Er volgde een betoog vol passie over de drukkers van TMG. Daar wil de CEO namelijk vanaf, te beginnen met het sluiten van een van de twee drukkerijen. Sjuul was voor de drukkers op de barricaden gegaan. “Want die hebben altijd hard voor de krant gewerkt, dus die zet je nu niet zomaar buiten”, was zijn redenering. Dat is lief. Zoals Sjuul ook lief is. Maar ook nogal los van de realiteit van vandaag. Als ik kon zou ik er alles aan doen om voor Sjuul de klok terug te draaien naar 1999. Ik gun hem moddervette kranten, tevreden aandeelhouders, loyale lezers en tegen de plinten klotsende winsten.
In plaats van vechten voor drukkers had Sjuul een plan moeten maken. Als onder jouw leiding de oplage van je krant halveert en de advertentieinkomsten verdampen is het ongepast om te vechten voor behoud van banen. Dan hoor je te vechten voor het behoud van je journalistieke bedrijf. Een plan maken dat leidt naar een relevante positie in de toekomstige nieuwsmarkt, met een gezond rendement. Maar dat plan kwam er niet en dus maakte de nieuwe directie er zelf één. Een nogal onzalig plan, waar Sjuul natuurlijk niet mee in kon stemmen. En dan eindig je met een tasje met je pennenbakje erin bij de portier om je toegangspasje in te leveren. Verstoten door de familie.
