Column Peter Verhaar | Transparantie en verantwoording
Vorige week sprak ik mij kritisch uit over een rapport van de AFM over de dienstverlening van vermogensbeheerders in het kader van advies en beheer. Ik had twee punten van kritiek. Samengevat: er werden geen namen genoemd van beheerders die niet aan de eisen van de AFM voldoen en ik vond de steekproef van 142 dossiers wat aan de magere kant.
De column ging feitelijk over transparantie en verantwoording. Ik was daarom blij verrast dat de AFM de moeite nam om op de website een reactie te geven. De AFM geeft aan dat de Wet op het financieel toezicht bepaalt dat de AFM de namen van individuele vermogensbeheerders niet mag noemen. Natuurlijk, de AFM moet zich aan de wet houden, maar des te meer reden om het rapport binnenskamers te houden en intérn druk te zetten op de beheerders om de kwaliteit te verhogen. Want hoe je het ook wendt of keert, de goede vermogensbeheerders worden nu in dezelfde hoek gezet als de slechte beheerders. De zestiende eeuwse bankier Gresham schreef het al op: "bad money drives out good money".
Het is niet mijn bedoeling om via deze BNR-column een discussie met de AFM te voeren, maar het toeval wil dat vorige week onze andere financiële toezichthouder, de Nederlandsche Bank, haar vierjarenvisie op het toezicht uitbracht. En wat schrijft DNB? Zij wil meer informatie publiceren over de financiële gezondheid van individuele instellingen. Daardoor zal het eenvoudiger worden om banken, vermogensbeheerders, verzekeraars en pensioenfondsen met elkaar te kunnen vergelijken. Volgens het Financieele Dagblad zou het Ministerie van Financiën bereid zijn hiervoor de wet aan te passen.
De roep om meer transparantie, en nu dus ook door mij, zal de toezichthouders echter wel doen balanceren op een hele dunne lijn. Bankieren is vertrouwen en één verkeerd bericht kan een bankrun teweeg brengen. Denk nog maar eens aan die uitspraak van Lakeman over DSB in Goedemorgen Nederland.
Het is te hopen dat de actie van DNB niet alleen maar voor de bühne is, want als de bankencrisis één ding aan het licht heeft gebracht, is dat DNB ernstig tekort is geschoten in haar toezichtstaken. De rapporten van Scheltema over DSB en van Frijns/Hoekstra over SNS Reaal, maar ook de verhoren van de Commissie de Wit, waren overduidelijk. De toezichthouder koos te vaak de kant van de banken.
Openheid geven over het toezicht is goed, maar de kwaliteit van het toezicht verhogen, is belangrijker. Ik vind de toekomstvisie van DNB mooie woorden, nu de daden.