Column Peter Verhaar | Iets te grote woorden van ING
Wat een ophef vorige week over een voorgenomen proef van ING om op basis van een analyse van het individuele betalingsverkeer van de klant een relevante niet-bancaire aanbieding te doen die past bij het bestedingspatroon van de klant.
De inkt van het persbericht was nog niet droog of iedereen had al een mening klaarstaan en die was ronduit negatief. De moderne media: eerst schieten, dan kijken. De bank zou de intieme klantgegevens verkopen, de bank zou het voordeel volledig voor eigen gewin gebruiken, de bank zou op basis van de privacy-wetgeving dit niet mogen doen. Later bleek dat de werkelijkheid genuanceerder lag.
De data worden niet verkocht en de klant gaat meedelen in de winst. De politici maakten het helemaal bont. Eensgezind werd er geroepen dat er sprake was van een hellend vlak. D66-Kamerlid Kees Verhoeven legde mij via twitter zelfs de vraag voor dat ik nu een keuze moet maken tussen een betrouwbare bank of een commerciële datahandelaar. Er komen zeker verkiezingen aan.
Ik sta positief tegenover het voorstel. Natuurlijk bagatelliseer ik het privacyvraagstuk niet. De klant moet een zeer expliciete keuze kunnen maken en op elk moment de bank kunnen verzoeken te stoppen met deze dienstverlening. Wegen de voordelen, het bieden van financieel voordeel bij de aankoop van niet-bancaire producten op tegen het verlies van privacy? Als je de bank ziet als een "trusted advisor" en zo zie ík graag mijn bank, dan wil ik meewerken aan deze proef, want vooralsnog is het niet meer dan een proef.
De inhoudelijke discussie is echter net zo interessant. Is dit het nieuwe verdienmodel voor consumentenbanken? Op een BNR-congres in 2011 met als titel "wat als Google een bank begint" voorspelde ik deze ontwikkeling. Waarom zou een bank zich de kaas van het brood laten eten door de Googles en Facebooks van deze wereld en achterblijven met de kruimels? Alles draait om het contact met de klant en banken moeten oppassen niet alleen de administratieve verwerkingseenheid te worden.
Toch was ik verrast door de timing van ING en de iets te grote woorden van de bank. Deze proef slaagt alleen als er vertrouwen is in de banken en die is er nog niet. Niet in de banken in het algemeen, maar zeker ook niet in ING. Want juist de grootste verwerker van betalingen heeft haar kernactiviteit niet op orde. Eind februari was er nog sprake van een grote storing.
Mijn advies aan ING: zorg voor minimaal 2 jaar geen storingen en kom pas terug in de publiciteit als de resultaten van de proef er zijn.