Gewoon is gewoon te gewoon

Als je wilt klinken als een leider, dan moet je nadenken wat je zegt, hoe je het zegt en wanneer je het zegt. In het artikel adviezen als: begrijp de context, want hoe vaak bevind je je niet in een situatie dat je een opmerking maakt in een meeting die niet past in die situatie. Wees een visionair. Visionaire sprekers spreken niet over zichzelf die spreken over hun bredere rol. Breng oplossingen; geen problemen. Blijf kalm. Kunnen de deuren wijder open worden gezet. Waaorm lees ik dit soort dingen?

Mijn mijmering in het bos werd ook ingegeven door een artikel dat ik van drie mensen doorgestuurd kreeg: Gelukkig worden? Accepteer gewoon dat je middelmatig bent. In het artikel lees je dat auteur Mark Manson een zelfhulpboek heeft geschreven ‘The subtle art of not giving a fuck’. Manson heeft volgens een boekverkoper perfect “begrepen dat mensen doodziek worden van al die zelfhulpboeken die halleluja beloven. Manson erkent dat iedereen het moeilijk heeft, en dat we allemaal moeten kiezen welke problemen we wel en welke we niet aanpakken.” We kunnen namelijk niet allemaal wereldkampioen worden. Voor velen zou het een verlichting zijn als ze dit eerder onderkennen, waarna ze in hun een eigen kleine wereld aangename dingen kunnen doen.

Mark geeft tips als. Je moet helemaal niet positief denken, want als je kind op jonge leeftijd sterft, dan heb je een litteken. De zoektocht naar geluk beschrijft hij als een lange weg vol met zakken stront en schaamte. Over ‘bijzonder zijn’ heeft hij ook een aardige “niet iedereen kan uitzonderlijk zijn – je hebt winners en verliezers in onze samenleving, en soms is dat niet eerlijk en totaal niet jouw fout.”

We moeten dus accepteren dat we gewoon zijn. Dat de zeven stappen naar eeuwig succes, geluk, liefde, roem, rijkdom of leven, zoals vele goeroes ons voorhouden, een vereenvoudigde versie van de werkelijkheid is.

Marks naamgenoot Rutte sprak afgelopen week in de regeringsverklaring over ‘een gewoon kabinet voor gewone mensen.’ Waarbij hij gewoon niemand wilt uitsluiten. We zijn dus allemaal gewoon. Ik vind dat vervelend. Ik vind gewoon, gewoon te gewoon.

Ik kwam het bos uit met de gedachte dat je wel moet denken dat het maakbaar is. Vervolgens kom je er in de loop der jaren achter dat je het mis had en dat accepteer je vervolgens gewoon.