Ben van der Burg

Zuipen in de skylounge

BNR Webredactie

vrijdag 15 februari 2019, 8:02

Ik wachtte afgelopen week met een paar honderd man op het vertrek van ons vliegtuig naar Amsterdam. Buiten was het donker, het waaide hard. We waren moe. Loom hingen we in onze stoelen. We hadden een enerverend weekend gehad met weinig slaap, gouden medailles en emotionele vulkanen. We wilden naar huis, we waren moe. Morgen wachtte een volle agenda.

Vanuit het niets klonk ineens een vrouwenstem. Door het slechte weer kon het vliegtuig uit Amsterdam niet landen. Onze vlucht werd gecanceld. Blijf rustig zitten. Verdere mededelingen volgen zo spoedig mogelijk.

Hoe reageren mensen als ze hun plannen gedwarsboomd worden?Als ze onterecht denken hun familie dezelfde avond live te kunnen begroeten? Als ze afspraken moeten verzetten?

De mooiste is de enkeling die onverstoorbaar doorleest. Ik zag vrouwen die even opkeken van hun scherm, luisterden naar de omroepster en vervolgens weer in hun scherm doken. De meesten begonnen echter druk met elkaar te praten, de één nog geagiteerder dan de ander. Vervolgens doken ze in hun telefoon om het thuisfront op de hoogte te brengen of om hun assistentes te vertellen dat ze de maandag om moesten gooien. Ik zat bij een groep artsen. Afgelopen maandag konden vele operaties geen doorgang vinden.

Ik begon alternatieve routes te zoeken op mijn telefoon.Konden we nog een auto huren en naar huis rijden? Konden we nog vliegen vanaf andere vliegvelden? Sommigen werden zelfs woest. Ze vertelden aan iedereen die het horen wilde wat dit incident voor inbreuk op hun vrijheid betekende. De stoerste regelde een privévliegtuig vanaf een ander vliegveld.

Uiteindelijk vertrok bijna iedereen met een bus naar een hotel om in de skylounge het leed, wat hen was aangedaan, weg te drinken.

Het cancelen van een vliegtuig laat je beseffen hoeveel moeite we hebben met onzekerheden. Dankzij de technologische geneugten managen we effectief en efficiënt een vliegtuig, taxi, hotel of familielid. De bevestigingen zien we op ons scherm verschijnen, waardoor we rustig verder kunnen Candy Crushen. Het gevolg van deze effectiviteit is, dat we onszelf steeds minder trainen met onverwachte aspecten om te gaan. Als we, al is het een halfuur, zonder plan in een ruimte opgesloten zitten, dan ergeren we ons al dood.

Terwijl we weten dat memorabele herinneringen juist ontstaan tijdens onverwachte gebeurtenissen, streven we naar voorspelbaarheid. Terwijl we weten dat memorabele oplossingen verzonnen worden als we het niet verwachten, managen we verwachtingen.

Vliegtuigen zouden vaker uit moeten vallen, treinen vaker vertraging moeten oplopen. Laat de onverwachte files maar komen. Het maakt ons bewuster dat we niet alles naar onze hand kunnen zetten.