Billen bloot

Iran zit te springen om vliegtuigen. Want sinds het verbreken van de betrekkingen met Amerika, in 1979, en de westerse boycot die daar later op volgde, kon Iran Air geen nieuwe toestellen en bijna geen onderdelen kopen. De vloot is gemiddeld 26 jaar oud en hangt met plakband en paperclips aan elkaar.

Het gaat om tachtig vliegtuigen, voor ruim zestien miljard dollar, waaraan duizenden Amerikanen jaren een dikke boterham gaan verdienen. Niet alleen bij Boeing, dat dringend nieuwe orders nodig heeft, maar ook bij toeleveranciers als motorenfabrikant General Electric. Na het sluiten van de nucleaire deal met Iran gaf president Obama al zijn zegen aan de deal die nu is getekend. Maar Trump heeft steeds gezegd dat hij de overeenkomst met Iran wil annuleren, en een behoorlijk deel van de Republikeinen in het Congres is het daarmee eens.

Boeings enige concurrent, het Europese Airbus, heeft ook zo’n megadeal met Iran gesloten, voor 118 vliegtuigen. Lijkt dus simpel, want Duitsland en Frankrijk staan te popelen. Klein detail: zestig procent van alle Airbus-onderdelen komt uit Amerika en Airbus heeft er ook een fabriek. 250.000 mensen in veertig Amerikaanse staten werken bij of voor Airtbus. En dus kan Airbus niet leveren zonder Amerikaanse toestemming. Obama heeft die gegeven, maar wat gaat Trump doen?

Klein gokje: de dealmaker Trump kiest voor de deal, en misschien wel buiten het Congres om, simpelweg door niet meer op de nucleaire overeenkomst terug te komen. Natuurlijk komt het Congres dan met anti-Iran-moties, maar die tikt hij gewoon weg. Principes? Supervette deal? Doe dan de deal maar.