Superman Trump

Wat er in de wandelgangen ook werd gemompeld, en hoezeer zijn Duitse en Franse collega’s, Merkel en Macron, Trump ook hadden aangevallen met hun pleidooi tegen nationalisme en vóór globalisering, Trump pakte ze allemaal in. Veel belangrijker: zijn boodschap klonk als muziek in de oren van zijn eigen achterban. Donald Trump spreekt, waar hij ook is, en wie zijn toehoorders ook zijn, altijd in de eerste plaats tegen de groep van nog altijd trouwe aanhangers. Zijn kiezers in staten als Kentucky en Pennsylvania moeten hebben staan dansen op hun stoelen.

Wat was de boodschap? Natuurlijk ‘America first,’ maar heel behendig verpakt. Simpel gezegd: ieder normaal, verstandig land stelt zijn eigenbelang voorop. Dus ‘America first’ is een model, of een filosofie, die niet is gebaseerd op nationalistische of isolationistische bekrompenheid, maar op een soort universele gedachte, die niet in strijd is met Merkels en Macrons pleidooi voor globalisering. Globalisten zijn niet, zoals hij eerder steeds beweerde, dweperige dwazen, maar gewoon zakenmensen die kijken waar ze een paar centen kunnen verdienen. En de beste plek daarvoor is Amerika.

Heel slim was het onderliggende thema: ‘we are open for business’. Trump stond voor het forum als een meester-autoverkoper, als de leider van een zakelijk paradijs, waar werknemers zich verdringen om aan de slag te gaan voor bedrijven die in de VS investeren, met een fonkelnieuw belastingstelsel dat die ambitie mogelijk maakt. Zijn diner, woensdagavond, met bestuursvoorzitters van vijftien grote buitenlandse bedrijven, leidde tot toezeggingen, die hij in zijn toespraak verzilverde – alweer in de eerste plaats tegenover zijn eigen aanhang. De nieuwe investeerders komen eraan, reken maar op tienduizenden nieuwe banen en een salaris waarvan je meer in je zak houdt door de nieuwe belastingwet.

Of dat allemaal waar is, maakt niet uit. Dat de belastinghervorming heeft geleid tot enorme animo onder binnen- en buitenlandse bedrijven is zonder meer waar. Maar of die tienduizenden banen er echt komen, en of het voor de lagere lonen fiscaal echt iets oplevert, zal pas blijken in de komende maanden en jaren. Maar de werkeloze mijnwerker in West-Virginia, en de zwaar onderbetaalde oud-machinebankwerker in Pennsylvania denkt: Superman Trump heeft een belofte gedaan, en die komt hij na.