10.000 leugens

De meest bizarre leugen declameerde hij in een verkiezingstoespraak. Vrouwen die net zijn bevallen, zei hij, krijgen de keus: de baby houden of laten doden. Ik citeer: ‘De baby is geboren, de moeder ontmoet de dokter, ze zorgen voor de baby, wikkelen de baby prachtig in, en dan bepalen de dokter en de moeder of ze de baby executeren of niet.’ Einde citaat. Hoe komt hij ermee weg?

Hetzelfde geldt voor de eindeloos herhaalde leugen dat hij voor het grootste economische herstel in de Amerikaanse geschiedenis heeft gezorgd. Onzin, zegt Bloomberg, dat was Bill Clinton, gevolgd door Barack Obama. Op nummer 3, 4 en 5 staan Ronald Reagan, George Bush sr en Jimmy Carter. Hoe komt hij ermee weg?

Hij komt ermee weg om twee redenen: zo’n 40 procent van de Amerikaanse kiezers steunt hem door dik en dun. Voor hen liegen de media, Trump spreekt de waarheid. De tweede reden is het gebrek aan alternatief. De Democraten hebben zo’n 20 presidentskandidaten zonder verhaal, met als nieuwe koploper Joe Biden, die doet wat al zijn collega’s ook doen: zich opwerpen als redder van de natie uit de klauwen van Donald Trump. Dat gaat niet werken.

In het geval van Biden zijn de geraamtes al uit de kast. Als senator was hij, met zijn vernietigende uitval tegen een vrouw die tijdens de benoemingsprocedure van een opperrechter haar verhaal over seksuele intimidatie vertelde, een aanstichter van #MeToo avant la lettre. Voor een aan de buis gekluisterd volk boorde hij deze Anita Hill de grond in. Dertig jaar geleden moest hij zijn eerste presidentscampagne stoppen door het uitspreken van een zinnetje: ‘Waarom is Joe Biden de eerste in duizend generaties die naar de universiteit ging?’ Het was een gestolen tekst van de Britse Labourleider Neil Kinnock. Bye bye, Biden.

Nu kun je zeggen: nou en? Donald Trump is een opgeklommen vastgoedjongen uit Queens die de hele wereld bij elkaar liegt. Dus, kom op zeg, mag Joe Biden ook een beetje uit de bocht zijn gevlogen? Nee, want Joe Biden speelt het traditionele spel van al zijn rivalen: roem vergaren met een tirade tegen Trump en filosofische vergezichten over het paradijselijke Amerika uit de fantasie van zweverige dromers. Daar koop je, als blanke arbeider met dikke buik en ‘American First’-petje op, geen hamburger voor – laat staan een biertje. En die aperte leugens dan? Ach, een kniesoor die daarop let.