Lekker ding? Mwah….

Trudeau won, al is hij zijn parlementaire meerderheid kwijt. Vier jaar geleden werd de jonge outsider Trudeau binnengehaald als een soort verlosser, als het Canadese equivalent van Obama en Macron. En net als Obama en Macron, viel hij plat op het gelaat, want charisma is leuk, maar het op één na grootste land ter wereld regeren red je niet met een paar beloftes, een aantrekkelijk koppie en een hip gezin.

Er kwamen schandalen: de aankoop van een omstreden oliepijpleiding, het uit de wind houden van een corrupt bouwbedrijf, en een tenenkrommende vertoning in India, waar Trudeau en zijn gezin zich in peperdure Indiase kleding hesen en vroom de handen vouwden. Dat soort blunders en hypocrisie – daar lustten de oppositie en media wel soep van.

Het meest recente schandaal: oude foto’s van een jonge Trudeau met zwart geschminkt gezicht. Hij ging meteen diep door het stof. Had nooit mogen gebeuren, was verachtelijk, en ga zo maar door. Tja. De gevierde Britse prins Harry verkleedde zich ooit als nazi. In mijn jeugd hadden wij het versje ‘tien kleine nikkertjes,’ en voor de wat jongere luisteraars: jullie weten het misschien niet meer, maar vroeger hadden wij in Nederland Zwarte Piet, dat was ook een geschminkte man. Dus, kom op zeg, Trudeau weet echt wel dat de tijden zijn veranderd.

Trudeau heeft sommige beloften wél gehouden: een CO2-belasting, een uitstekend hulpprogramma voor misdeelde kinderen, zeer lage werkeloosheid, een robuuste economie, gezonde inflatie – volgens sommige economen een land dat de komende recessie kan ontlopen. Zijn mopperende tegenstander Scheer wilde die CO2-belasting meteen de nek omdraaien, is tegen abortus en tegen het homohuwelijk. Dat wilden de Canadezen niet. En zo won de liberaal Trudeau. Lekker ding? Mwah, zag je de Canadezen denken, maar beter dan die brombeer uit de Middeleeuwen.