Zwijgende moslimwereld

Voor de Chinezen is het concentratiekamp niets bijzonders. Tijdens en na de communistische revolutie, in de jaren ’50, verdwenen er miljoenen zogenoemde ‘contrarevolutionairen’ in. Wij zouden het ‘oppositie’ noemen. In de jaren ’60 en ’70 gingen miljoenen slachtoffers van de Culturele Revolutie naar concentratiekampen, en rond de Tiananmen-opstand van 1989 opnieuw. De omstandigheden waren en zijn er barbaars.

Luister ook | Hoe ziet de toekomst van de Oeigoeren eruit?

Pisnijdig

Er zijn talrijke oorgetuigenverhalen, zoals onlangs nog, door onthullingen in de New York Times en de Volkskrant. Tot grote woede van China, dat pisnijdig wordt als iemand de provincie Xinjang ‘Oost-Turkestan’ durft te noemen. Dat deed de Duitse voetballer Mesut Özil, die voor Arsenal speelt, in een serie tweets waarin hij het opnam voor zijn moslimbroeders en -zusters, met als gevolg dat de Chinese staatstelevisie CCTV de wedstrijd Arsenal-Manchester City uit de programmering schrapte. ‘Chinese fans waren boos en teleurgesteld xdoor Mesut Özil,’ schreef Beijings Engelstalige propagandablad Global Times in een verontwaardigd artikel.

Misschien nog wel interessanter was de kernboodschap van Özils tweets. Daarin stelt hij dat er in de Westerse wereld uitvoerig aandacht wordt besteed aan het lot van de Oeigoeren, maar in de islamitische wereld vrijwel niet. ‘Korans worden verbrand, moskeeën gesloten, religieus onderwijs verboden, religieuze leiders een voor een vermoord. De mannen gaan de kampen in, Chinese mannen nemen hun plaats en onze zusters worden gedwongen Chinese mannen te trouwen. Maar de moslimwereld zwijgt.’

Luister ook | Column Bernard Hammelburg: Golf van aanslagen

Steunbetuiging

Özil is een optimist, want het is nog veel erger. Van de zomer tekende een groep Arabische landen een steunbetuiging aan China, vanwege de goede stappen ter verbetering van de mensenrechten. Onder de ondertekenaar waren Algerije, Bahrein, Egypte, Koeweit, Oman, Saoedi-Arabië, Soedan, Syrië en de Verenigde Arabische Emiraten. Wat moet je daar nou op zeggen? Ja, misschien dat het met de mensenrechten altijd erger kan dan in China – zoals in deze landen.