Opinie | Twee weken? Nou en?
Op 27 februari werd in Loon op Zand de eerste Nederlandse coronapatiënt geregistreerd. Dat is dus precies tien maanden geleden. Binnen een jaar zijn er vaccins – een medisch wonder. Wat maakt het in vredesnaam uit dat we twee weken langer moeten wachten? Snerende politici, verontwaardigde burgers, cynische journalisten – het kan allemaal niet op. Om twee weken.
BNR zocht uit wat het, vergeleken met landen die al met vaccineren zijn begonnen, uitmaakt. Het antwoord is: vrijwel niets. Want alle landen botsen aan tegen vergelijkbare problemen: beschikbaarheid van vaccins, koeling, logistiek, mankracht. Vrijwel geen enkel land had al die puzzelstukjes op tijd klaar. De Britse aanpak – zo snel mogelijk de naald erin – stoot op enorme problemen.
Personeel in het Royal London Ziekenhuis, met het grootste aantal coronapatiënten in deze wereldstad, krijgt voorlopig geen vaccin . Hoe bedenk je het, in een land met staatsgezondheidszorg? Italië start wat later, heeft ook staatsgezondheidszorg en begint, op z’n Italiaans, met de alleroudste burgers, en dan pas het zorgpersoneel. Voordat het programma goed loopt, is het voorjaar of zomer.
Israël heeft het meest geoliede systeem opgetuigd. Zorgpersoneel eerst, en dan iedereen boven de zestig. Dat gaat vanuit lokale ziekenfonds-gezondheidscentra, met wie je telefonisch kunt afspreken of die, in veel regio’s, de bij hun ingeschreven patiënten per SMS oproepen. Dat gaat bliksemsnel, de eerste groepen zijn al volgende week aan de beurt. De verwachting is dat alle vaccins binnen drie tot vier maanden zijn ingespoten.
Waarom is dat zo interessant? Omdat Israël, net als Nederland, een zeer gefragmenteerd coalitiesysteem kent, waar politici elkaar om het minste of geringste voor rotte vis uitmaken, met een soort Trumpistische premier, die het land tot op het bot verdeelt. Desondanks halen de Israëliërs de rest van de wereld links en rechts in. Waar zit ‘m dat nou in? Door de regie over te laten aan artsenpraktijken in dorpen en steden die hun eigen patiënten oproepen, en niet te piekeren of dat wel allemaal wel correct in een nationaal register terecht komt. Dat zien ze later nog wel.
Daar zit wel een leerpuntje in voor ons. Teveel polderen over elk detail leidt tot nodeloze vertraging. Maar ook op z’n Hollands zijn we uiteindelijk in de zomer redelijk uit-geprikt. Echt niet veel later dan de andere landen, hooguit een kwestie van een paar weken. Wat maakt het in vredesnaam uit?
Over Bernard Hammelburg
Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context. Luister live woensdagochtend om 06:25 in De Ochtendspits of wanneer je wilt via bnr.nl/bernard-hammelburg, Apple Podcast of Spotify.

Bernard Hammelburg
Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.