Wet zorg en dwang: Iedereen ziet het belang, maar uitvoering blijft lastig.

De Wzd werd tegelijk met de Wet verplichte geestelijke gezondheidszorg (Wvggz) ingevoerd, als vervanging van de Wet Bijzondere Opnemingen Psychiatrische Ziekenhuizen (BOPZ). Maar de implementatie verloopt niet vlekkeloos. Door de coronacrisis konden scholingen en multidisciplinaire overleggen niet doorgaan. Maar ook voor die tijd waren er niet genoeg crisisbedden en dat is niet zomaar opgelost.

Onze gast:

Korrie Louwes, hoofdinspecteur van de Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd

Zorgverleners moeten alternatieven bedenken voor het toepassen van dwang en verplichte, onvrijwillige zorg tot een minimum beperken. Maar in meerdere regio's zijn er problemen. Vaak gaat het om patiënten met multi-problematiek en niet elke zorginstelling is daarop berekend: Er is niet altijd voldoende deskundig geschoold personeel beschikbaar en ook aan crisisopvangplaatsen is vaak een tekort.

ICT-problemen zijn nog niet opgelost, en zorgverleners ervaren verwarring en onduidelijkheid door de hoeveelheid aan regels.

De IGJ adviseert dat zorgverzekeraars, zorgaanbieders en -kantoren afspraken maken over de crisisopvang in de ouderenzorg, de gehandicaptenzorg en de geestelijke gezondheidszorg.

Zorgvernieuwers

Wie struikelen er meer? Mensen met een klikprothese, of mensen met een kokerprothese? Traumachirurg Oscar de Waes hoorde van zijn patiënten met een klikprothese dat zij meer stabiliteit ervaarden en gaat onderzoeken of dat ook daadwerkelijk zo is. Dat doet hij met een struikelteller, die bijhoudt hoe vaak mensen struikelen.

Met dat onderzoek hoopt De Waes, werkzaam op het Erasmus MC, aan te tonen dat de klikprothese grote voordelen heeft voor de patiënt, zodat deze nieuwe prothese door de verzekeraar vergoedt gaat worden. Hoewel de klikprothese niet voor elke patiënt geschikt is, heeft deze voor veel mensen toch grote voordelen, zoals meer stabiliteit en 'gevoel' met de grond.

De struikelteller is ontwikkeld in samenwerking met de TU Delft.