Opinie | Financiële stoelendans

Aanstaande zondag kunt u kiezen. U kunt naar de Zwarte Cross, waar ik mag optreden. Of u kunt naar de poging om het record stoelendansen te verbreken in Hoek van Holland. Men wil daar 1001 stoelen neerzetten. Het oude record staat op 1000.

Ook op de financiële markten is een stoelendans gaande, alleen heet het daar private equity. De werkwijze van private equity is simpel: je koopt een bedrijf, stopt er een hoop schuld in, schrapt kosten, verhoogt de prijzen en laat onderhoud achterwege. Et voilà, de winst schiet omhoog. Sommige van deze maatregelen hebben een negatief effect voor de winstgevendheid op de langere termijn. Maar ja, dan hebben deze partijen het bedrijf alweer doorgeschoven naar een volgende eigenaar.

Om volledig open te zijn: zelf bezit ik ook aandelen in private equity. Ik heb in mijn privéportefeuille al jaren aandelen van HAL (tevens eigenaar van FD Mediagroep, red). Maar die partij heeft geen overmatige schuldenpositie. Ze knijpen de bedrijven niet uit en doen niet mee aan de financiële stoelendans. Bovendien rekenen ze geen exorbitante kosten.

Maar bij de private-equitystoelendans begint de muziek wat te verstommen. Volgens een recent onderzoek van Refinitiv zijn beursintroducties door private equity met 94% gedaald. Gewone beleggers hebben daar steeds minder interesse in, dus zijn deze private-equitypartijen steeds meer genoodzaakt aan elkaar te verkopen. Men moet immers een ‘exit’ hebben, om maar even in private-equityjargon te blijven.

Volgens Pitchbook, een private-equitydatabase, waren 64% van de transacties vorig jaar tussen private-equitypartijen onderling. In de afgelopen tien jaar was dat slechts 40%. Deze transacties zijn duur, gemiddeld een procent of 3. En voor de verkochte bedrijven voegt het niets toe, behalve een hoop gedoe. Door de stijgende rente wordt het steeds moeilijker de overgenomen bedrijven vol te laden met schuld. En als er straks economische tegenwind komt, kun je beter wat extra eigen vermogen hebben, in plaats van extra schuld.

De laatste ontwikkeling is dat private equity aan zichzelf verkoopt. Men richt een holding op en verkoopt aan deze holding, waarin ze zelf ook weer deelnemen. Alles om de exit fee op te kunnen strijken. Het is de laatste ronde van deze stoelendans. Het pensioenfonds Calpers ziet de bui al aankomen en verkocht laatst voor $6 mrd aan private-equitybeleggingen. Ze wilden er zo graag van af, dat ze genoegen namen met een discount van 20%.

De private-equityboom was een van de negatieve bijeffecten van het goedkopegeldbeleid van de centrale banken. Ik ben blij dat de muziek is gestopt. Ik geniet nog even van de stilte, voordat die weer overstemd wordt door het lawaai van instortende private-equitypartijen.

Over de column van Corné van Zeijl

Corné van Zeijl is analist en strateeg bij vermogensbeheerder Actiam en belegt ook privé. Reageer via corne.vanzeijl@actiam.nl. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.