
Jaap Jansen
Politiek commentator Jaap Jansen in de wandelgangen van de macht
Politiek commentator Jaap Jansen in de wandelgangen van de macht
Macht en tegenmacht functioneert niet in dit land. De band tussen kabinet en Kamer is te innig. En kritiek van buitenaf is er te weinig want belangenorganisaties eten allemaal mee uit de staatsruif.
Bij de uitvoering van de kinderopvangtoeslag zijn grondbeginselen van de rechtsstaat geschonden. De wetgeving, afkomstig van het ministerie van Sociale Zaken, was spijkerhard en bood geen mogelijkheid om recht te doen aan individuele situaties.
De kabinetsformatie van 2021 wordt een soort ‘Temptation Island’. “Je begint met een grote groep en er valt misschien iemand af”, zei een van de partijleiders mij een tijdje geleden. Te veel afvallers is niet gewenst, want voor een werkbare meerderheid heb je al gauw vijf, misschien wel zes partijen nodig.
Hans van Mierlo zei ooit: “Je kiest een politicus zoals je een vriend kiest.” Wat je bij hem of haar voelt is belangrijker dan al die specifieke standpunten, vond hij. Nu de verkiezingen naderen, horen we weer heel veel persoonlijke dingen van onze lijsttrekkers.
Tjonge! Maar liefst vier vrouwen in de top-5 van de nieuwe VVD-lijst! Zo haalde de lijst-Rutte deze week het nieuws. Maar zo bijzonder is dit nu ook weer niet. In 1977, de hoogtijdagen van Hans Wiegel, telde de Top-7 van de liberalen vijf vrouwen.
Elke populistische partij is tot mislukken gedoemd. De fractie van de Lijst Pim Fortuyn was een rariteitenkabinet. Op de dag van intrede in de Tweede Kamer waren ze al volledig de weg kwijt.
Eens in de vier jaar heeft elke politieke partij even last van visie. Van de behapbare 32 pagina’s die de SP heeft volgeschreven naar de 211 van D66. Bij elkaar nu al zo’n 700 bladzijden en nog niet alle partijen hebben al geleverd. Benieuwd of ik straks nog zin heb in dat ene A4’tje waar de PVV mee komt.
Dezer dagen presenteren de politieke partijen hun lijsten voor de verkiezingen van 2021. En bij de meeste partijen gebeurt waarvoor ik al bang was. In hun vernieuwingsdrang wordt een fors deel van de zittende Kamerleden weggebonjourd.
Lang geleden maakte ik een rondgang langs Nederlandse politieke leiders over hun politieke voorkeur als ze Amerikaan waren geweest. De hier in Nederland nog niet wijd en zijd bekende Bill Clinton nam het op tegen George Bush – senior, zouden we later zeggen
De ‘October surprise’. Zo noemen ze in Amerika een plotselinge gebeurtenis kort voor de verkiezingen die in hoge mate de uitkomst kan beïnvloeden. Bij de Tweede-Kamerverkiezingen van 2017 had Nederland ook zo’n verrassing.
De boeken op zijn werktafel: Charles Duhigg - The power of habit: why we do what we do and how to change. Robert Cialdini - Influence, the psychology of persuasion. Aan de muur een portret van Winston Churchill met een machinegeweer in zijn hand.
Dinsdagavond, de persconferentie waarin minister-president Mark Rutte de nieuwe ‘gedeeltelijke lockdown’ aankondigt. 'Ik denk dat veel mensen de laatste weken hetzelfde type ervaringen hebben gehad als ik', zegt hij.
De lijfarts van Donald J. Trump is geen dokter, maar een spindoctor. Drie keer vraagt een journalist of de president beademd is geweest, drie keer geen helder antwoord. Het gaat goed met de president, zegt Sean Conley voor de deur van het ziekenhuis waar Trump is opgenomen.
Het lijkt een eeuwigheid geleden. Uiterst relaxed zat minister Hugo de Jonge op zondag 1 maart in theater De Balie in Amsterdam. Moest hij niet bij het ministeriële corona-overleg zitten? Nee hoor. 'Bruno is in charge', zei De Jonge. En dat was goed geregeld zo.
Thierry Baudet verveelt zich. Tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen, voor velen een politieke hoogmis waarin je twee dagen lang kunt horen wat de voor elke politieke partij typerende prioriteiten zijn waar je vervolgens weer maanden op kunt kauwen, zie ik Theo Hiddema droedels schetsend in het achterste bankje, op corona-afstand van zijn fractievoorzitter.