Laila Frank maakt een rondreis door de swing states van de VS.
Het zijn de weken van het uitvergrote eigen gelijk in het Amerikaanse politieke seizoen. Eerst stond de waarheid van de Democraten een week lang het hoofdpodium op de conventie, deze week was het de beurt aan het wereldbeeld van President Trump.
De deurbel rinkelt enthousiast als ik het kleine campagnekantoor in West Virginia binnenloop. Een klein Democratisch bubbeltje in een dieprood gebied in de Wild & Wonderful, zoals de staat liefkozend ook genoemd wordt.
In The Iron Lady – een film over het leven van Margaret Thatcher, ontvangt ze de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Alexander Haig. Argentinië heeft net de Falklandeilanden bezet en ter tafel ligt de vraag: 'wat nu'. 'Met alle respect, Margaret, maar when one has been to war...' Ruimte om zijn zin af te maken geeft Thatcher hem niet. 'Met alle respect - sir - ik sta elke dag van mijn leven op het slagveld. Veel mannen hebben mij onderschat. Dat lijkt ook nu het geval.' Hij valt stil. Ze loopt naar de theepot en vraagt hem, met het schuine oog op de theekopjes gericht: 'Now, shall I be mother?'
'Of ik stem in november?' Spottend kijkt protestleider Tristan Taylor me aan. Het is de zestigste dag van de Black Lives Matter protesten in Detroit en Taylor heeft geen dag gemist. “Soms stem ik lokaal maar voor een president in dit politieke systeem?
Het kostte me twee maanden corresponderen met de ambtelijke dienst die verantwoordelijk is voor contacten met de pers, eindeloos navigeren door een wirwar van onduidelijke en tegenstrijdige berichten en uiteindelijk een omweg via twee weken Antillen om de Verenigde Staten in te komen.